شاخص‌هاي چاقي عمومي و چاقي شكمي در پيش‌بيني رخدادهاي قلبي-عروقي در افرادديابتي: هشت سال پيگيري مطالعه‌ي قند و ليپيد تهران

Central And General Obesity Measures for Prediction of Cardiovascular Disease in Diabetic Adults: Tehran Lipid And Glucose Study

مقدمه: شيوع ديابت در جهان در حال افزايش است و بيماري عروق كرونر قلب (CHD) علت اصلي مرگ و مير در بيماران ديابتي مي‌باشد. يكي از عواملي كه باعث افزايش خطر CHD در اين بيماران مي‌شود، چاقي است. اين مطالعه قصد دارد توانايي متغيرهاي چاقي عمومي و مركزي را در پيش‌بيني بيماري‌هاي قلبي-عروقي (CVD) در بيماران ايراني مبتلا به ديابت نوع 2 ارزيابي كند. مواد و روش‌ها: مطالعه شامل 411 مرد و 599 زن برابر و بزرگ‌تر از 30 سال بدون سابقه‌ي ابتلا به بيماري‌هاي قلبي-عروقي (CVD) بود. با استفاده از تحليل متناسب كاكس، نسبت‌هاي خطر (HRs) تعديل شده براي CVD به ازاي 1 انحراف معيار افزايش در هر يك از شاخص‌هاي چاقي شكمي و عمومي، طي دوره‌ي پيگيري با ميانه‌ي 4/8 سال، محاسبه شد. يافته‌ها: طي پيگيري 188 مورد CVD (90 مرد و 98 زن) رخ داد. HR تعديل شده براي عوامل خطرساز در مردان، براي نسبت دور كمر به باسن (WHR)، 21/1 و معني‌دار بود (05/0=P). در تحليل چندمتغيره‌ي تعديل شده در زنان نيز WHR خطر معني‌داري داشت، و WC و WHtR نيز به طور حاشيه‌اي با CVD ارتباط داشتند. در زنان WHR در حضور مدياتورهاي چاقي نيز بروز CVD را پيش‌بيني مي‌كرد. نقاط برش WHR به ترتيب در مردان و زنان 95/0 و 91/0 بودند. نتيجه‌گيري: نقش متغيرهاي چاقي مركزي در بروز CVD در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 نسبت به چاقي عمومي بيشتر است و WHR مهم‌ترين شاخص تن‌سنجي پيش‌بيني‌كننده‌ي بروز CVD در زنان و مردان ديابتي است.

Introduction: Considering the high prevalence of diabetes mellitus worldwide and in the Middle East countries and high prevalence of cardiovascular disease (CVD) in diabetic patients, this study aimed to compare different abdominal and central obesity measures, as important risk factors of CVD, for prediction of CVD in Iranian men and women with type 2 diabetes. Materials and Methods: We followed 1010 patients with type 2 diabetes for a median follow up period of almost 8 years. The hazard ratios (HRs) for CVD were calculated for a 1 standard deviation (SD) change in each anthropometric measure, using Cox proportional regression analysis. Results: A hundred and eighty-eight cardiovascular events occured in diabetic patients. In the age adjusted model, in diabetic men, waist to hip ratio (WHR), waist to height ratio (WHtR) and waist (WC) were associated significantly with CVD but in the multivariate model, only WHR was a significant and independent predictor of CVD. In diabetic women, in the full adjusted model, WHR was associated significantly with CVD. WC in diabetic women and WHtR in both genders were marginally associated with CVD. Conclusion: Central obesity measures were stronger than the general obesity parameter for prediction of CVD in adults with type 2 diabetes mellitus and WHR was the most important anthropometric measure in these patients in both genders.