مقايسه نسبت جايگزيني كپورماهيان هندي با كپورماهيان مرسوم در استخر خاكي استان خوزستان

The comparison of replacement ratio of Indian major carp with conventional carps in earthen pond in climatic condition of Khuzestan province

به منظور متنوع نمودن توليد كپور ماهيان در ايران، در ارديبهشت ماه سال 1388، بچه ماهيان انگشت قد 3 گونه‌ي كاتلا ( Catla catla) روهو (Labeo rohita) ومريگال (Cirrhina Mrigala) با وزن متوسط (انحراف معيار)بترتيب1/4±4/25، 5/3±6/36 و5/4±8/58 گرم همراه با بچه ماهيان فيتوفاگ، آمور، بيگ هد و كپور معمولي براساس يك طرح بلوك كاملا تصادفي با 4 تيمار و3 گرم تكرار پرورش داده شدند. تيمارها ترتيب تيمار شاهد كه تركيب ماهيان شامل: كپور ماهيان چيني (فيتوفاگ، بيگ هد و آمور) وكپور معمولي با تراكم وتركيب معمول در استان خوزستان بود وتيمارهاي بعدي بترتيب جايگزيني 30، 50 و70 درصدي سه گونه كپور هندي كاتلا، روهو و مريگال با ماهيان فوق بود. هر45 روز يكبار با استفاده از تور پره از استخرها نمونهگيري بعمل آمده وزيست سنجي ماهيان انجام شد. دوره پرورش در يك دوره 6 ماهه از 20 ارديبهشت تا 20 آبانماه وسرد شدن دماي آب ادامه داشت و بعد از آن استخرها تخليه و صيد ماهيان انجام گرديد. بيشترين توليد خالص در تيمار50 در صد جايگزين با ميانگين 3 /723 كيلوگرم در استخرهاي 1700 مترمربعي (9/4254 كيلو گرم در هكتار) مشاهده گرديد. بين تيمارهاي آزمايشي با همديگر و با تيمار شاهد اختلاف معني‌داري وجود نداشت. ميانگين (انحراف معيار) وزن نهايي ماهي روهو در3 تيمار آزمايشي بترتيب 16± 1136، 85±1129و38±1054گرم محاسبه شد. ميانگين وزن نهايي كاتلا بترتيب 122±726، 78±902و168±839 گرم رسيد، در حاليكه ميانگين (انحراف معيار) وزن نهايي در ماهي مريگال در 3 تيمار آزمايشي بترتيب 89± 773، 125±788، 106±894 گرم بوده واختلاف معني‌داري بين آنها وجود ندارد. همچنين حد اكثرميانگين وزن نهايي روهو 1293 گرم و كاتلا و مريگال بترتيب 1089 و1039گرم بوده است كه نشان دهنده پتانسيل بالاي رشد كپور ماهيان هندي در شرايط پرورشي استان خوزستان است.

In May 2009, the fingerlings of Indian major carps, (i.e., catla (Catla catla), rohu (Labeo rohita), mrigal (Cirrhinus mirigala)) were conducted with mean weight 25.4±4.1g, 36.6±3.5g and 58.8±4.5g, respectively. Fingerlings of Indian major carps were cultured the fingerlings of chinese carps. According to the randomized complete block design with 4 treatments and 3 replications in earthen ponds. Four treatments were defined in species ratios and combinations.Treatment-1(T1) with 30 % of Indian major carps (catla, rohu and mrigal) and 70 % of Chinese carps phytophage (Hypophthalmic molitrix), big head (Hypophthalmichthys nobilis) and amur (Ctenopharyngodon idella)) with common carp, treatment-2 (T2) with 50% of Indian major carps and 50% of Chinese carps treatment-3 (T3) with 70% of Indian major carps and 30% of Chinese carps with common carp and treatment-4 (control treatment) with 100% of Chinese carps (with common density and combination in Khuzestan Province). Eevery 45 days, biometry was carried out by using the case net in earthen ponds. The culture period was for six month from May to November. The maximum net production of fishes was obtained inTreatment-2 (50% of Indian major carps) with mean harvest 4254.9 kg/ha. The experimental treatments were not significant with each other and control treatment. In end of culture, mean (SD) weight obtained for rohu, catla and mrigal were 1136±16, 726±122 and 773±89g in T1, were 1129±85, 902±78 and 788±125g in T2 and were 1054±38, 839±168g and 849±106g in T3, respectively. Statistical analysis showed no significantly different in total weight of fish harvest in treatments with control group (customary culture in Iran). However, this experiment determined that Indian major carp could increase production and diversity in warm water fish culture in Iran.