بررسي خط مبدا ايران در خليج فارس و درياي عمان و اعتراض كشورهاي ديگر به آن

An Examination of Iran’s Baseline in the Persian Gulf and the Gulf of Oman and the Protest of Other Countries

خط مبدا، خطي است كه توسط هر كشور ساحلي براي اندازه گيري عرض درياي سرزميني و ديگر مناطق دريايي آن كشور تعيين مي شود. ابهام در مقررات كنوانسيون 1982 حقوق درياها در مورد خط مبدا مستقيم، سبب شده است كه اكثريت كشورهاي ساحلي اين روش ترسيم خط مبدا را به‌گونه اي به‌كار بگيرند كه به ميزان چشمگير بر وسعت مناطق دريايي آن‌ها افزوده شود. ايران يكي از اين كشورهاست. خط مبدا ايران در خليج فارس و درياي عمان به‌موجب تصويب نامه شماره 67 ـ250/2 مورخ 31 تيرماه 1352 هييت وزيران تعيين شده است اما آمريكا و كشورهاي عضو اتحاديه اروپايي به خط مبدا مقرر در تصويب نامه مذكور اعتراض كرده و آن را به‌رسميت نميشناسند. اين اختلاف موجب شده است كه نيروهاي آمريكايي حاضر در خليج فارس در موارد متعدد مرتكب تجاوز به قلمرو دريايي ايران در خليج فارس و فضاي هوايي فوقاني آن شوند.

The baseline is the line from which the breadth of the territorial sea and other marine areas of a coastal state are measured. Because of the ambiguities in UNCLOS provisions on straight baselines, the majority of coastal states have used the method of straight baselines in a way that has considerably increased the extent of their marine areas. This extensive practice has effectively led to the desuetude of the said provisions which in turn would suggest the emergence of new customary rules. Iran is a classic example of this practice. Iran’s Baseline in the Persian Gulf and the Gulf of Oman was promulgated by Decree-Law No. 2/250-67 dated 31 Tir 1352 (July 22, 1973) of the Council of Ministers which established straight baselines. But the United States and member states of the European Union have protested the Iranian baseline as stipulated by the said decree-law and still refuse to recognize its validity. The dispute over the Iranian straight baseline system in the Persian Gulf has led to numerous violations of Iran’s territorial sea and its air space by American forces in the region.