گسترش استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين در آيينه حقوق توسل به زور و مخاصمات مسلحانه

Utilization of Unmanned Aerial Vehicles in Light of the Law on the Use of Force and IHL

استفاده از هواپيماهاي بدون سرنشين در دهه اخير، رشد روزافزوني يافته است و اين پرنده ها از ابزاري براي تجسس، به اسلحه جنگي تمام‌عيار مبدل شده اند. ارتش آمريكا در نقاط متعددي از جهان مانند افغانستان، پاكستان، يمن، ليبي و سومالي به‌طور پيوسته از هواپيماهاي بدون سرنشين براي مقاصد گوناگون بهره مي برد. ورود اين پرنده هاي بدون سرنشين به ميدان‌هاي نبرد، طرح سوالات حقوقي متعددي را در حقوق بين الملل و به‌طور خاص، مباحث مربوط به حقوق توسل به زور و حقوق مخاصمات مسلحانه مطرح كرده است. پاسخ به اين سوالات، موضوع اين مقاله است.

During the last decade, States have progressively increased their utilization of Unmanned Aerial Vehicles (hereinafter UAVs). These aircrafts have evolved from a mere instrument of surveillance and espionage to full-scale combat weapons. The United States Army, for instance, employs UAVs in different parts of the world such as Afghanistan, Pakistan, Yemen, Libya and Somalia. The advent of UAVs as a combat asset has brought to fore several important issues in International Law, especially in the Law Regulating the Use of Force and in the Law of Armed Conflict. The present article endevours to answer the said questions.