شناسايي مقاومت القايي به كليندامايسين در ايزوله هاي باليني استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي سيلين به روش آزمايش D-zone

Identification of inducible clindamycin resistance in Staphylococcus areus methicillin resistance from clinical isolates by d-zone test

مقدمه: با افزايش ميزان بروز انواع عفونت‌هاي ناشي از استافيلوكوكوس اوريوس به ويژه سويه هاي مقاوم به متي سيلين (MRSA)، استفاده از آنتي‌بيوتيك‌هاي موثري همچون كليندامايسين و اريترومايسين براي درمان عفونت‌هاي سيستميك و موضعي ايجاد شونده به وسيله اين ارگانيسم بيش‌تر شده است. با اين حال، نگراني از احتمال ظهور مقاومت به كليندامايسين در طي درمان، برخي از پزشكان را از تجويز آن دلسرد مي‌كند. هدف از اين مطالعه شناسايي مقاومت القايي كليندامايسين در ايزوله هاي باليني استافيلوكوكوس اوريوس مقاوم به متي سيلين بود. روش كار: در اين مطالعه مقطعي- توصيفي، تعداد 100 ايزوله استافيلوكوكوس اوريوس جدا شده از نمونه هاي باليني از آزمايشگاه هاي بيمارستان‌هاي شهيد فقيهي، نمازي و MRI شيراز جداسازي و پس از انجام آزمايش‌هاي ميكروبيولوژيكي و بيوشيميايي مورد تاييد نهايي قرار گرفتند. پس از تعيين سويه هاي مقاوم به متي سيلين به روش ديسك ديفيوژن، شناسايي سويه هاي داراي مقاومت القايي به كليندامايسين به كمك آزمايش D-zone مطابق با دستورالعمل سازمان استانداردهاي باليني و آزمايشگاهي (CLSI) انجام شد. يافته‌ها: نتايج آزمايش حساسيت آنتي‌بيوتيكي نشان داد كه از 100 ايزوله استافيلوكوكوس اوريوس، 44 نمونه (44%) به متي‌سيلين مقاوم هستند و ميزان مقاومت به اريترومايسين و كليندامايسين به ترتيب 46% و 51% بود. بر اساس نتايج آزمايش D-zone، 10 ايزوله (10%) شامل 8 ايزوله فنوتيپ Dو 2 ايزوله فنوتيپ D+، داراي مقاومت القايي به كليندامايسين بودند. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه انجام اين آزمايش در آزمايشگاه هاي باليني با هدف شناسايي مقاومت القايي به كليندامايسين و گزارش آن به پزشك به منظور عدم تجويز هم زمان اين دو آنتي‌بيوتيك در درمان عفونت‌هاي ناشي از سويه هاي با مقاومت القايي نسبت به كليندامايسين و جايگزين نمودن رژيم درماني مناسب داراي اهميت فراواني است

Introduction: The increasing incidence of infections caused by strains of Staphylococcus aureus, especially methicillin-resistant (MRSA), has led to the increased use of effective antibiotics such as clindamycin and erythromycin for treatment of systemic and local infections caused by this organism. However, concern over the possibility of emergence of clindamycin resistance during therapy has discouraged some clinicians from prescribing it. The aim of this study was to identify the induced clindamycin resistance in clinical isolates of methicillin-resistant Staphylococcus aureus. Materials and Methods: In this cross-sectional study, 100 S.aureus strains isolated from clinical specimens were collected from laboratories in Shiraz (Shahid Faghihi, Nemazi and MRI) hospitals. Re-identification of the isolates was performed by conventional microbiological and biochemical testes. Methicillin resistant strains were selected by disc diffusion method, and inducible clindamycin resistance in these strains was identified using D-zone Test. Results: The result of susceptibility testing showed that out of 100 Staphylococcus aureus samples 44 isolates (44%) were resistant to methicillin. Forty-six percent of the isolates were resistant to erythromycin and 51% to clindamycin. Conclusion: The results showed that performing D-zone test in clinical laboratories for identification of induced clindamycin resistance, reporting the results to the physician for prescribing these two antibiotics for treatment of infections caused by inducible clindamycin resistant strains, and replacing the appropriate treatment regimen are essential measures to be taken