بررسي توانايي ناميدن در مواجهه در افراد دچار آسيب مغزي تروماتيك مراجعه كننده به بيمارستان امدادي مشهد

onfrontation Naming Ability in Patients with Traumatic Brain Injury Referred to Shahid Kamyab Hospital of Mashhad

هدف: در حوادثي كه منجر به آسيب مغزي مي شود، قشر پره فرونتال نسبت به قسمت هاي ديگر مغز بيشتر در معرض خطر قرار دارد و در نتيجه باعث بد عملكردي در سطوح بالاي شناختي و كاركردهاي اجرايي از جمله زبان و فرآيند بازيابي واژه مي شود. پژوهش حاضر به بررسي و ارزيابي توانايي ناميدن در مواجهه در بيماران آسيب مغزي تروماتيك مي پردازد. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي توصيفي ـ تحليلي روي20 بيمار (10 مرد و 10 زن)، 18 تا 45 ساله انجام شد. از آزمودني ها تست ارزيابي مختصر وضعيت شناختي گرفته مي شد كه بايد نمره ي بالاي20 را كسب مي كردند و سپس با آزمون ناميدن فارسي مورد ارزيابي قرار مي گرفتند. تمامي بيماران به روش نمونه گيري در دسترس از بيمارستان شهيد كامياب مشهد انتخاب شدند. يافته ها: يافته هاي نشان دادند كه ميانگين پاسخ هاي صحيح بدون راهنمايي 87/9، پاسخ هاي صحيح با راهنمايي معنايي 3/3، پاسخ هاي صحيح با راهنمايي آوايي 1/2، پاسخ هاي غلط 4/8، بدون پاسخ 2/8 و ميانگين مجموع پاسخ هاي صحيح 92/4 است كه نشان از اين دارد كه راهنماييهاي معنايي بيشترين تاثير را در بين انواع راهنمايي ها دارد. همچنين ميانگين شبه واژه هاي معنايي 4/5 و شبه واژه هاي واجي 0/4 بود. نتيجه گيري: ناهمسويي پژوهش حاضر با ساير تحقيقات به شدت اختلال در جمعيت مورد مطالعه و تعريف از فرايند ناميدن برمي گردد. شدت اختلال ناميدن در بيماران آسيب مغزي تروماتيك خفيف و متوسط، از نوع خفيف مي باشد. پاسخ هاي اشتباه آزمودني ها، بيشتر از نوع شبه واژه هاي معنايي بود. از اين رو براي بازيابي واژه در اين بيماران، راهنمايي معنايي مي تواند كمك موثري باشد و مي تواند به عنوان راهبرد درماني معرفي گردد.

Purpose: The prefrontal cortex is highly vulnerable to Traumatic Brain Injury (TBI) resulting in the dysfunction of many high-level cognitive and executive functions such as language and word finding. The present study investigates the confronting naming ability in patients with TBI. Methods: Present research was a prescriptive-analytic cross-sectional study examined 20 TBI patients (10 male and 10 female), with the age ranged between 18 to 45 years. Participants, with a score above of 20 in Mini-Mental State Examination (MMSE), were assessed with Persian naming test. Results: Our findings demonstrated that the mean of correct answers without cue was 87.9, and the mean of correct answers with semantic and phonological cues were 3.3 and 1.2, respectively. However, the mean of false answers was 4.8, and the mean of no answered questions was 2.8. Furthermore, the mean of semantic and phonological pseudo-words were 4.5 and 0.4, respectively, while the sum of correct answers was noted as 92.4. Conclusion: This research differs from other researches in severity of the disorders in population and definition of the naming process. Naming disorder in TBI patients with mild to moderate damage was mild, and semantic pseudo-words were less correct than other words. Therefore, semantic cue could be helpful for word retrieval in TBI patients. Therefore, in these patients to retrieve words, semantic priming may be effective and recommended as a treatment strategy.