خودراهبري و مديريت دانش فردي مديران

Managersʹʹ Self-Direction and Individual

هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه‌ي بين ابعاد خودراهبري و مديريت دانش فردي مديران است. روش تحقيق، توصيفي از نوع همبستگي است و جامعه‌ي آماري آن، كليه‌ي مديران حوزه هاي آموزشي، پژوهشي، دانشجويي، اداري و مالي و همچنين مديران گروه يا روساي بخش در دانشگاه هاي شيراز و علوم پزشكي مشهد را در سال تحصيلي 90-1389 دربر مي‌گيرد. ابزار تحقيق، شامل دو مقياس خودراهبري (شيخ نظامي، 1376) و مديريت دانش فردي، (محقق ساخته) است. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل رگرسيون چند متغيره بهره گرفته شد. نتايج تحقيق نشان داد كه رابطه بين ابعاد خودراهبري و مديريت دانش فردي مديران مثبت و معنادارند.

This research is basically intended to assess the relationship between aspects of self-direction and individual knowledge management of the managers. The research follows descriptive method using correlation. Research population includes all the managers in the field of education, research, students and finance, as well as managers at departments and sections in Shiraz University in the academic year of 1389-90. Research instruments included two scales: self-direction (Sheikh Nezami, 1376), and knowledge management (researcher-made). Multi-variant regression analysis was used to analyze data. The results indicated that there was a positive and significant relation between aspects of self-direction and individual knowledge management.