بررسي جرم محاربه از منظر فقه اماميه و مذاهب اربعه

The Crime of Moharebe(Combat and the Corruptor on Earth) at the View of Shiea and Other IslamicQuadruplet Orders

به استناد آيه 33 سوره مايده كه در ارتباط با حد محارب و مفسد في‌الارض است، نظريات متعدديميان فقها درخصوص محاربه و افساد في‌الارض مطرحشده است. مشهور فقهاي اماميه در تعريف محاربهبه «تجريد السلاح لاخافه الناس» اكتفا نموده و عواملي مثل ارتكاب آن در شب يا روز، شهر يا خارج شهر و غارت و بردن اموال ديگران را موثر در اصل مجازات محاربه نمي‌دانند. درخصوص رابطه محاربه و افساد في‌الارض، به‌نظر مي‌رسد محاربهمصداقيازافساد في‌الارضاستكهاز طريقبه كار بردنسلاحبهقصدايجاد خوف بينمردموسلبامنيتاجتماعواقعمي‌شود. از ديدگاه فقهاي اهل‌سنت، محاربه به‌معناي سلب امنيت عمومي از طريق تشهير سلاح و راهزني است. بنابر ديدگاه بيشتر علماي اهل‌سنت، دستبرد به اموال مردم، شرط صدق محاربه و اجراي مجازات آن مي‌باشد؛ گرچه از نظر لزوم رسيدن مال به نصاب حد سرقت، اختلافاتي ميان آنان به‌چشم مي‌خورد.

The Verse 33 of SuraMaedeh is about the punishing of the “ combatant” and the" corruptor on earth." The jurisprudents have numerous and different opinions about the crime «combatant» and «corruption on earth» . The majority Shiite jurists declared the war on the scaring people with the weapon regardless of the commitment of that at day or night, in or out of town, burglary or not . It seems the crime “combatant” is the antitype of the crime “corruption on earth” that is take placed with the use of weapons,for scaring peaple and denial of social security . Sunni jurists believe the “combatant” meant denial of public safety by using weapon and banditry. In the view of majority Sunnis, steal peopleʹs property is necessary for conviction although they disagree with the amount of stolen property, as determined in robbery .