تاثير تركيب‌هاي آنتي‌اكسيدان آرجينين، سديم نيتروپروسايد، پوترسين و پرولين بر عمر گلجايي، نشت يوني و فعاليت چند آنزيم گل نرگس ’شهلاي پرپر‘

گل نرگس يكي از گل‌هاي شاخه بريدني است كه در گروه گل‌هاي عمر كوتاه طبقه‌بندي مي‌شود. براي بررسي تاثير تركيب‌هاي آنتي‌اكسيدان روي ويژگي‌هاي كمي و كيفي گل نرگس، آزمايشي به صورت طرح كامل تصادفي با 3 تكرار انجام شد. تركيب‌هاي استفاده شده در اين پژوهش شامل اسيدآمينه آرجينين (Arg)، اسيدآمينه پرولين (Pro)، پوترسين (Put) و سديم نيتروپروسايد (SNP) هر كدام در غلظت (1، 5 و 10 ميكرومولار) بود. آب مقطر نيز به عنوان شاهد استفاده شد. بالاترين عمر گلجايي در تيمار SNP 1 ميكرومولار و Put 5 ميكرومولار مشاهده شد كه عمر گلجايي را نسبت به تيمار شاهد 3 روز افزايش دادند. كمترين مقدار نشت يوني در تيمارهاي Put 5 ميكرومولار و SNP 1 ميكرومولار بود كه به ترتيب 45% و 51%، نشت يوني را نسبت به شاهد كاهش دادند. يافته‌هاي اين پژوهش همچنين نشان داد در تيمارهاي SNP 1 ميكرومولار، Put و Pro 1 و 5 ميكرومولار عمر گلجايي و فعاليت آنزيم‌هاي آنتي‌اكسيدان و فنيل آلانين آمونيالياز (PAL) افزايش و فعاليت آنزيم پلي‌فنول اكسيداز (PPO) به طور معني‌داري كاهش يافت. بنابراين به نظر مي‌رسد تركيب‌هاي به كار رفته در اين پژوهش با كاهش راديكال‌هاي آزاد اكسيژن، حفظ سلامت غشا، افزايش ساخت تركيب‌هاي فنلي و كاهش فعاليت آنزيم PPO، باعث افزايش كيفيت پس از برداشت گل نرگس گرديده‌اند.