سوگ ومصاديق آن در شعر فارسي تا قرن ششم

Sorrow in Persian poem

ادبيات فارسي آيينه تمام نماي انديشه هاي بلند و مضامين و معاني ظريف و لطيف شاعران و نويسندگان پارسيگوست . سوگ يكي از اين مضامين ظريف وبسيار مهم در شعر فارسيست كه از ديرباز مورد توجه گويندگان بوده . سوگواري وعزاداري در شعر شاعران زبان فارسي قابل بررسيست . در اين مقاله سعي كرده ايم كه ابتدا ببررسي پيشينه سوگ در ايران و سپس به انواع سوگ و مصاديق آن در شعر شاعران فارسي زبان تا قرن ششم بپردازيم . بعبارت ديگر ميخواهيم پاسخگوي اين سوال باشيم كه آيا شاعران دوره مذكور در شعر خود بموضوع سوگ توجه داشته اند يا نه ؟ اگر داشته اند كدام نوع بيشتر مورد توجه بوده ؟ براي بررسي موضوع مورد نظر از منابعي كه به اين موضوع اشاراتي داشته اند و همچنين از اشعار رودكي،كسايي،فرخي،عنصري،منوچهري،ناصرخسرو،انوري،نظامي وخاقاني استفاده شده است .

Persian is the mirror of full identity of high thoughts and subtle meaning of Persian _speaking poets and writers. Grief is one of the most important content in Persian poem have long regarded in the past. Mourning in the poems of Persian poets can be considered. In this article we aim to first study the origin of grief in Iran then study the kinds and examples of griffin Persian speaking poets until 6th century. In other words we would like to answer the questions of 1_Did the poets consider the grief in their Owen era? If yes which grief was considered more?To analyze this item we refer to some resources and also we use some poetʹs works.