بررسي ابعاد كيفيت زندگي كاري و ارتباط آن با رضايت شغلي در يك صنعت خودروسازي

Investigating the Dimensions of Quality of Work Life and Its Relation to Job Satisfaction in an Automotive Industry

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر بررسي ابعاد كيفيت زندگي كاري و ارتباط آن با سطح رضايت شغلي كاركنان شاغل در يك صنعت خودروسازي بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي 150 نفر از كارگران شاغل در يكي از صنايع خودروسازي شهر تهران به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات 3 پرسشنامه مشخصات دموگرافيك، كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي بودند. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آزمون هاي آناليز واريانس، تي، همبستگي و آناليز رگرسيون استفاده شد. يافته ها: تقريباً 6% افراد بار كاري خود را كاملا سبك، 3/11% افراد بار كاري خود را متوسط،7/60% افراد سنگين و 22% بسيار سنگين عنوان نمودند. متوسط رضايت شغلي افراد 13.45± 55.94 بود. 3/15%(23) افراد داراي رضايت شغلي پايين،68.7%(103) داراي رضايت شغلي متوسط و 16%(24) داراي رضايت شغلي بالا بودند. بين كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي رابطه معنادار و مثبتي وجود داشت (001/0 p=). همچنين وضعيت سلامت عمومي بر عامل رضايت شغلي بيشترين تاثير را دارا بود. نتيجه گيري: به طور كلي ميان كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي رابطه معنادار و مثبتي وجود داشت، به گونه اي كه كيفيت زندگي كاري بالاتر، رضايت شغلي بيشتري را براي كاركنان به همراه داشت. همچنين نتايج مطالعه حاضر به نقش و تاثير مديريت و سرپرستان براي انجام مداخلات موثر به منظور بهبود كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي تاكيد دارد. بنابراين انجام مطالعات بيشتر براي شناسايي ديگر عوامل موثر بر كيفيت زندگي كاري و رضايت شغلي پيشنهاد مي گردد.

Introduction: The present study was aimed to investigate the dimensions of quality of work life and its relation to job satisfaction among workers of automotive industry. Materials and Methods: In this descriptive-analytical study, 150 workers of an automotive industry in Tehran city were chosen by simple random sampling method. Three questionnaires of demographic characteristics, quality of work life and job satisfaction were employed as data collecting tools. For data analysis, descriptive statistics, t-test, analysis of variance (ANOVA), correlation and regression tests were used. Results: About 6% of participants evaluated their workload as light, 11.3% as moderate, 60.7% as heavy, and 22% as very heavy. The average of job satisfaction was 55.94± 13.45. 15.3% of subjects had low job satisfaction, 68.7% moderate and 16% reported high job satisfaction. There was a positive and significant relation between quality of work life and job satisfaction (p = 0.001). Meanwhile, general health condition had the highest effect on job satisfaction. Conclusion: In general, there was a positive and significant relation between the quality of work life and job satisfaction, so that the higher the quality of work life, the higher the job satisfaction of workers. The results also emphasize the role and impact of managers and supervisors for effective interventions to improve quality of work life and job satisfaction. Therefore, further studies are proposed for the identification of other effective factors on the quality of work life and job satisfaction.