سازگاري همسران به شيوه تغافل با تاكيد بر آموزه‌هاي ديني

Harmony between Spouses through Negligence,with Emphasis on Religious Teachings

استحكام خانواده بر سازوكارهاي سالم و بالنده‌اي مبتني است كه حاصل بينش‌ها و روش‌هاي بسامان اخلاقي مي‌باشد. تغافل از‌جمله عوامل تاثيرگذار در ‌ايجاد و بقاي سازگاري ميان همسران است. نگارنده بر آن است تا با سبك مسيله‌محور و روش توصيفي تحليلي به بررسي ديدگاه قرآن و روايات معصومان?، درباره «تغافل» بپردازد و تاثير آن را بر سازگاري همسران رصد نمايد. بدين منظور، پس از مفهوم‌شناسي «سازگاري» و «تغافل»، مباني تغافل در ‌ايجاد سازگاري بين همسران تبيين و اصل مودت و رحمت، سازگاري و مدارا، تكريم و احترام‌، شكيبايي و بردباري، به‌عنوان مهم‌ترين مباني تغافل در ‌انديشه ديني مطرح است. مرزهاي تغافل نيز به عدم همرنگي با فرد خاطي در انحراف‌، عدم تسامح در مورد خطاهاي تكرارشونده و فراگير، همچنين اتخاذ راهكارهايي براي تحقق رفتار مثبت محدود مي‌شود.

The stability of family is based on sound and progressive mechanisms which are the result of orderly moral insights and methods. Negligence is one of the influential factors of achieving and maintaining harmony between spouses. Using a descriptive- analytical and problem-based method, the author of this paper tries to make explicit the view of the Quran and narration related from infallible Imams about "negligence" and show its effect on harmony between spouses. To this end, after going through the concepts of "harmony" and "negligence", it elaborates on the foundations of negligence for fostering harmony between spouses and points to the principles of love and benevolence, harmony and tolerance, reverence and respect, patience and forbearance as the most important foundations of negligence in religious thinking. Negligence is limited to dissociation with the wrongdoer in his/her deviation, not pardoning repeated and pervasive mistakes and adopting certain modus operands for developing positive behavior.