رابطه بين خودكارآمدي پژوهشي با عملكرد پژوهشي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مشهد

The Relationship between Self-efficacy in Research and Research Performance; A study on Students of Medical Sciences University of Mashhad

مقدمه: از جذاب‌ترين حيطه‌هاي كه اثرات خودكارآمدي و احساس اطمينان در آن مورد بررسي قرار گرفته است، حيطه تحقيق و پژوهش است كه در ايران كم‌تر به آن پرداخته شده است. هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين خودكارآمدي پژوهشي با عملكرد پژوهشي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي مشهد است. روش‌ها: روش پژوهش توصيفي- همبستگي و جامعه آماري اين پژوهش كليه دانشجويان دانشكده‌هاي پرستاري و مامايي، داروسازي، دندانپزشكي و پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد درسال تحصيلي 91-1390بود. حجم نمونه با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه‌اي نسبي بر اساس دانشكده محاسبه شد و تعداد 185دانشجو در اين پژوهش شركت كردند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه‌هاي خودكارآمدي پژوهشي و عملكرد پژوهشي استفاده شد. به منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از روش‌هاي همبستگي پيرسون، رگرسيون، و آزمون t گروه‌هاي مستقل استفاده شد. نتايج: بين خودكارآمدي پژوهشي و همه‌ي مولفه‌هاي آن (به جز خودكارآمدي آماري) با عملكرد پژوهشي دانشجويان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد (01/0 > P). نتايج ضريب رگرسيون ساده نشان داد كه كل مقياس خودكارآمدي پژوهشي قادر به پيش‌بيني عملكرد پژوهشي دانشجويان است (05/0 > ‌p) و نتايج ضرايب بتا رگرسيون چندگانه نشان داد كه از بين هفت خرده مولفه خودكارآمدي پژوهشي فقط خرده مولفه‌ي گزارش‌نويسي قادر به پيش‌بيني عملكرد پژوهشي است (05/0 > P). همچنين نتايج آزمون t مستقل نشان داد كه بين دانشجويان دختر و پسر از لحاظ عملكرد پژوهشي تفاوت معناداري وجود ندارد. نتيجه‌گيري: براي اين كه بتوان عملكرد پژوهشي دانشجويان را ارتقا داد بايد احساس اطمينان دانشجويان نسبت به توانايي‌هايشان و تصور آنها از مهارت‌هاي پژوهشي‌شان را بهبود بخشيد.

Introduction: Research is one of the most interesting areas in which the effects of self-efficacy and confidence have been studied but little attention has been paid to it in Iran. The purpose of this study is to survey the relationship between self-efficacy in research and research performance among students of Medical Sciences University of Mashhad. Methods: This descriptive correlation study was performed on the population of all students of Mashhad Faculty of Nursing and Midwifery, Faculty of Pharmacy, Faculty of Dentistry in Mashhad University of Medical Sciences within 2011-2012 academic years. Using proportional stratified sampling method, the sample size was defined based on faculty and finally 185 students were selected to participate in the study. Questionnaires of research self-efficacy and research performance were used for data collection. Data was analyzed using Pearson’s correlations, regression, and t-test for independent groups. Results: There was a significant correlation between self-efficacy in research and all its components (excluding self-efficacy in statistics) with students’ research performance (p < 0.01). Simple regression coefficients indicated that research self-efficacy scale was able to predict students’ research performance (p < 0.05) and the results of multiple regression beta coefficients showed that among seven subcomponents of self-efficacy, only the subcomponent of report writing is able to predict performance (p < 0.05). In addition, the results of independent t-test showed that there was no significant difference between male and female students in terms of research performance. Conclusion: In order to improve students’ research performance, they must be ensured about their capabilities and research skills.