بررسي مهارت‌هاي ارتباطي در دانشجويان پرستاري و ارتباط آن با ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي

Study of Communication Skills in Nursing Students and its Association with Demographic Characteristics

مقدمه: مهارت‌هاي ارتباطي ابزار مهمي در ارايه مراقبت‌هاي پرستاري به شمار مي‌رود. ارتقاي مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري و يافتن نقاط ضعف و قوتِ ايشان يكي از اهداف مهم آموزش پرستاري محسوب مي‌شود. اين مطالعه باهدف شناسايي مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان در حيطه‌هاي مختلف و بررسي ارتباط آنها با مشخصات جمعيت‌شناختي دانشجويان انجام شد. روش‌ها: پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي همبستگي است. از بين دانشجويان پرستاري مشغول به تحصيل در دانشگاه‌هاي علوم پزشكي تهران، بقيه‌الهر(عج)، ارتش و شاهد شهر تهران، تعداد330 دانشجوي پرستاري به صورت نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود كه پنج حيطه مهارت‌هاي كلامي و غير‌كلامي، هماهنگي دروني و بيروني، احترام به مددجو و پذيرش غير‌مشروط را مي‌سنجيد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي(كااسكوير) استفاده شد. نتايج: يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه مهارت‌هاي ارتباطي 83% از دانشجويان در حيطه‌هاي شروع آگاهانه، 91% در حيطه مهارت‌هاي كلامي و غيركلامي، 88% در حيطه، هماهنگي دروني و بيروني و 97% در حيطه احترام به مددجو متوسط و خوب بود، ولي در حيطه پذيرش غير‌مشروط مددجو 55 % از دانشجويان مهارت ارتباطي ضعيف داشتند. همچنين نتايج در حيطه‌هاي شروع آگاهانه (041/0P=) و احترام به مددجو (014/0=p) تفاوت معناداري بين دو جنس نشان داد. بين مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان سال 1 و 2 با دانشجويان سال 3 و 4 در حيطه‌هاي هماهنگي بيروني و دروني (002/0=p) و احترام به مددجو (004/0=p) تفاوت معناداري وجود داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به اين كه بيش‌ترين ضعف مهارت‌هاي ارتباطي دانشجويان پرستاري در حيطه پذيرش غير‌مشروط مددجو است و اين ضعف مي‌تواند مانع برقراري ارتباط موثر با مددجويان و در نتيجه موفقيت در مراقبت مناسب از آنان شود، لذا گنجاندن آموزش رسمي و غيررسمي اين مهارت و ساير مهارت‌هاي ارتباطي در سرفصل دروس دانشجويان اين رشته توصيه مي‌شود.

Introduction: Communication skills are important instruments in providing nursing care. Hence, improving communication skills of nursing students and finding their weaknesses and strengths are among the most important objectives of nursing education. The purpose of this study is to identify and evaluate studentsʹ communication skills in various areas as well as the skills’ relationship with students’ demographic characteristics. Methods: In this descriptive correlation study, 330 nursing students were selected among all nursing students studying in Baqiyatallah, Army and Shahed medical universities in Tehran using cluster random sampling. Data collection tool was a researcher made questionnaire which measured five domains including verbal and nonverbal skills, internal and external coordination, respect to clients, and unconditional admission. Data was analyzed by descriptive and inferential statistics (chi2). Results: The findings of this study showed that communication skills of 83% of students in the area of onset awareness, 91% in verbal and nonverbal skills, 88% in the area of internal and external coordination, and 97% in the area of respect to clients were at an average and desirable level but in the area of unconditional admission of patients, 55% of students showed poor communication skills. Moreover, the results for the area of onset awareness (p=0.041) and respect to the client (p=0.014) showed a significant difference between the two genders. Considering the areas of internal and external coordination (p=0.002) and respect to the clients (p=0.004), there was a significant difference between communication skills of students of first and second year compared to students of third and fourth year. Conclusion: The poorest communication skills of nursing students related to the area of patients’ unconditional admission and this weakness can impede effective communication with clients and result in unsuccessful and improper care. Therefore it is recommended include formal and informal education of this skill and other communication skills in the curriculum of nursing students.