نقد مباني و پيش‌فرض‌هاي رويكرد كاركردگرايانه به دين

Criticism of Principles and Assumptions of the Functionalist Approach to Religion

يكي از رويكردهاي مورد توجه در علوم اجتماعي، كاركردگرايي است كه بر اساس آن پديده‌هاي اجتماعي، به ويژه دين، مطالعه مي‌شود. اين رويكرد ريشه در اثبات‌گرايي دارد و مدعي است كه هر پديده اجتماعي بايد در پرتو نقش و وظيفه عيني‌اي كه در يك نظام دارد بررسي شود، البته نقدهايي از سوي مخالفانش بر آن وارد شده است، هدف از اين مقاله نقد مباني و پيش‌فرض‌هاي اين رويكرد در مطالعات ديني است، از اين رو ضمن بيان خاستگاه‌هاي معرفتي و تاريخي اين رويكرد و تعاريفي كه كاركردگرايان از دين ارايه داده‌اند، به نقد اين تعاريف و مباني و پيش‌فرض‌هاي اين ديدگاه پرداخته شده است.

Functionalist approach draws much attention in social sciences based on which social phenomena, especially religion are studied. This approach which is rooted in positivism asserts that any social phenomenon should be studied taking into account its role and duty in a system. This paper attempts to criticize the basics and assumptions of this approach in religious studies. Thus, while the historic and scientific origins of this approach and the definitions of religion presented by functionalists are discussed here, the paper also criticizes the definitions, principles, and assumptions in this approach.