مدل ساختاري مولفه هاي سرمايه اجتماعي موثر بر ميزان ريسك پذيري روستاييان: مطالعه كلزاكاران شهرستان كنگاور

A Structural Mode for Effect of Social Capital on Risk-Taking of Rural People: the Case of Rape Seed Farmers of Kangavar Township

هدف پژوهش توصيفي- همبستگي حاضر، بررسي تاثير مولفه هاي سرمايه اجتماعي بر ميزان ريسك پذيري كشاورزان كلزاكار با استفاده از دستگاه مدل سازي معادلات ساختاري مي باشد. جامعه آماري، كشاورزان كلزاكار شهرستان كنگاور بودند (389 N=) كه تعداد 185 نفر از آنها با استفاده از جرسي و مورگان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. براي انتخاب نمونه ها، از روش نمونه گيري تصادفي سيستماتيك استفاده شد. نتايج حاصل از تحليل داده ها با نرم افزارهاي 15 Spss و 18 Amos نشان داد كه ميزان سرمايه اجتماعي و قدرت ريسك پذيري در كشاورزان كلزاكاران در حد متوسط است. هم چنين بر اساس يافته ها، رابطه مثبت و معني-داري بين سرمايه اجتماعي و ريسك پذيري كشاورزان وجود دارد. از 8 مولفه وارد شده در نرم افزار Amos، متغيرهاي احساس اعتماد و امنيت، بها دادن به زندگي و دوستي و روابط خانوادگي، واريانس بيشتري از ميزان ريسك پذيري كشاورزان كلزاكار را تبيين كردند.

The purpose of this descriptive-correlational research was to determine effects of social capital components on risk-taking of rural people. The research population consisted of rape seed farmers of Kangavar Township, Kermanshah Province (N=389). 185 farmers were selected by systematic random sampling method. Based on the findings, level of social capital and risk taking among farmers were at the moderate level. There was a significant and positive relationship between social capital and risk taking. Feeling of trust and safety, Value to life, friendship, and family relationships were the most important factors influencing overall level of risk taking.