بررسي وضعيت مهارت هاي ارتباطي پايه دانشجويان كارشناسي ترم 6 و 8 دانشكده توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي سال 91-1390

A survey on communication skills of undergraduate student of shahid Beheshti University of Medical Sciences، Faculty of Rehabilitation in in the academic year 2011-2012

مقدمه و اهداف ارتباط، به عنوان مهمترين ويژگي لازم براي افراد شاغل در مراقبت هاي بهداشتي اوليه توصيف شده است. مهارتهاي ارتباطي يكي از اجزاي اصلي صلاحيتهاي باليني به شمار ميرود كه براي تبعيت بيمار از اقدامات درماني كمك كننده ميباشد. هدف از اين پژوهش تعيين وضعيت مهارت هاي ارتباطي پايه دانشجويان كارشناسي ترم 6 و 8 دانشكده توانبخشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي سال 91-1390 تا بتوان از آن براي تدوين برنامه هاي درسي استفاده كرد. مواد و روش ها در اين مطالعه مقطعي از پرسشنامه مهارت هاي ارتباطي درمانگر و بيمار استفاده شد كه توسط متد كالگري-كمبريج بيان مي شود و در اين تحقيق متناسب با زبان و فرهنگ فارسي تغيير داده شده بود و اساتيد دو گروه فيزيوتراپي و كاردرماني بعد از بررسي دانشجويان حين كار باليني به آن پاسخ دادند. جامعه آماري اين پژوهش 89 نفر از دانشجويان كارشناسي دانشكده توانبخشي شهيد بهشتي ترم 6-8 هستند كه از اين تعداد تعداد 53 نفر از دانشجويان كارشناسي كاردرماني و 36 نفر از دانشجويان كارشناسي فيزيوتراپي بودند. بحث نتايج نشان مي دهد كه اكثريت دانشجويان نمره متوسط را در مهارت هاي ارتباطي درمانگر- بيمار كسب مي كنند اما دانشجويان فيزيوتراپي بهتر از دانشجويان كاردرماني در اين مهارت ها ارزيابي شده اند. نتيجه گيري نياز به آموزش مهارت هاي ارتباطي و برقراري ارتباط صحيح باليني گرچه در هر دو رشته وجود دارد ولي با توجه به نمرات كسب شده و نياز بيشتر دانشجويان كاردرماني و تاثير آن بر نتايج درماني آنها، آموزش به اين گروه از دانشجويان در اولويت قرار گرفته و قويآ پيشنهاد مي شود.

Background and Aim: Communication are described as a major feature for people working in primary health care these skill is a key component of the clinical competencies and is helpful for patient adherence. The purpose of this research was to assess communication skills of undergraduate student of shahid Beheshti University of Medical Sciences ،Faculty of Rehabilitation in in the academic year 2011-2012 Materials and Methods: in this cross-sectional study a questionnaire were used that was written base on the method of Calgary - Cambridge and had modified for Persian culture and language. Physiotherapy and occupational therapy professors answered this questionnaire base on their observation and evaluation of their student while communication with their patients. The population of this study was 89 undergraduate students from Shahid Beheshti University of Medical Sciences، Faculty of Rehabilitation in the academic year 2011-2012 that was in 6-8 semesters. 53 students were studying occupational therapy and 36 students were studying physiotherapy. Results: The results show that most of the students were gained average score in the communication skills questionnaire and there was no significant difference between physiotherapy student and occupational therapy students. Conclusion: Considering the obtained results, it can be said that communication skills of rehabilitation students is deficient and considering the importance of such skills, necessity of their education in clinical settings before contacting real clients is revealed.