معناي ضمني و اهميت آن در شعر

The implicite meaning and its importance in poetry

از منظر لارنس پرين، منتقد برجسته معاصر آمريكايي، زبان داراي نقش هاي متعدد مي‌باشد. او اين نقش ها را تحت عنوان عملي و ادبي از يكديگر متمايز مي‌سازد. به اعتقاد وي نقش عملي زبان براي ايجاد ارتباط به كار مي‌رود كه احتمالاً پركاربردترين نقش زبان نيز مي‌باشد. هدف اين نقش زباني تبادل اطلاعات و انتقال معناست. نقش ادبي زبان براي زيبايي آفريني به كار مي‌رود. هدف اين نقش زباني تبادل عواطف و افكار است. به علاوه، به اعتقاد وي هر واژه سه جز سازنده دارد: آوا يا صوت، معني قاموسي يا تصريحي و معني ضمني يا تلويحي. آواي يك كلمه، همان تلفظ كلمه است كه به كمك اندام صوتي ادا مي‌شود. معني يا معاني قاموسي يك واژه در ذيل آن در فرهنگ لغت مضبوط است و معني يا معاني ضمني سايه روشن هاي معنايي است كه در ذهن كاربران يك زبان جاري است. در نوشته حاضر نخست آرا لارنس پرين را درباره نقش هاي زبان و اجزا سازنده واژه معرفي كرده ايم. سپس براي روشن شدن مطلب، دو نمونه موفق شعري- فارسي و انگليسي- «مرثيه» سروده احمد شاملو و «كتاب» سروده اميلي ديكنسن را شاهد مثال آورده‌ايم.

The present study is about one of the most outstanding American critics, Laurence Perinne’s ideas pertaining to different uses of language: practical and literary. To him a word has three component parts: sound, denotation, and connotation. At the end of this study, two pieces of poetry one in Persian (by Ahmad Shamlo), and the other in English (by Emily Dickinson) are analyzed through the prism of Perinne’s theories.