فروغ فرخزاد، فرزند جهان امروز

Forugh: The Poet of Modern World

فروغ فرخ‌زاد، يكي از چهره‌هاي برجسته شعر معاصر ايران است. او به وي‍‍ژه با خلق دو مجموعه آخر خويش يعني «تولدي ديگر» و «ايمان بياوريم به آغاز فصل سرد» توانست به مفهوم جديدي از شعر دست يابد و به شاعري جهاني مبدل گردد. او كه در سه مجموعه شعر نخست خويش يعني «اسير»، «ديوار» و «عصيان»، درگير منِ شخصي و خصوصي خود بود، با خلق اين دو مجموعه از «منِ خويشتن» گذشت و به «منِ جهاني» رسيد. در اين مقاله سعي مي شود ضمن بيان ويژگي هاي شعر جهاني، نمود آنها در دو دفتر آخر سروده شده توسط فروغ فرخ‌زاد آورده شود.

Forugh Farrokhzad was one of the prominent figures of modern Persian poetry. Particularly in her last two poetry volumes, “Another Birth” (Tavallodi Digar) and “Let Us Believe in the Beginning of the Cold Season” (Iman Biavarim Be Aghaze Fasle Sard), she could obtain a new concept of poetry and become a universal poet. In her first three works, “The Captive,” (Asir) “The Wall” (Divar) and “Rebellion” (Ossyan), she was adhering to her personal “I”, while in these two volumes she left the personal “I” behind and reached a universal “I.” This paper attempts to explain the features of universal poetry and demonstrate their realizations in Farrokhzad’s last two volumes of poetry.