معنا در افعال ساخته شده از فرايند تبديل در زبان فارسي

Meaning in Converted verbs in Persian

فرايند تبديل[1] در ساخت ستاك حال افعال زبان فارسي از اسم‌ها و صفت‌ها فرايندي زايا است. با وجود رويكردهاي گوناگون به پديده‌ي معنا در اين فرايند هنوز نظريه‌اي كه بتواند تمامي جنبه‌هاي معنايي اين پديده را تبيين كند ارايه نشده است و به نظر مي‌رسد كه تركيبي از رويكردها و نظريه‌هاي موجود مي‌تواند در اين زمينه راهگشا باشد. اين نظريه‌ي تركيبي شامل نظريه مجاز در چهارچوب زبان‌شناسي شناختي، رويكرد كاربردشناسانه‌ي كلارك و كلارك (1979) و رويكرد صورتگرايانه ليبر (2004) است. در اين رويكرد، كه مي‌توان آن را رويكرد تلفيقي ناميد، فرايند تبديل فرايندي آگاهانه بر مبناي دانش مشترك اهل زبان است كه طي آن يك مفهوم دچار چرخش مجازي[2]شده و به صورت واژه‌اي با برچسب جديد در واژگان شخص «بازفهرست[3]» مي‌شود. واژه‌ي جديد توليد شده ممكن است وارد واژگان دايمي زبان شود و يا فراموش شود. [1]. فرهنگستان زبان فارسي براي اين مفهوم معادل «تغيير مقوله» را پيشنهاد كرده است. به اين علت كه پديده‌هاي صرفي ديگري چون اشتقاق هم فرايندهاي تغيير دهنده‌ي مقوله هستند، در اين مقاله از معادل «فرايند تبديل» استفاده شده تا با ديگر فرايندهاي صرفي اشتباه نشود. [2]. Metonymical Shift [3]. Relisting Hypothesis

Converting nouns and adjectives to verbs is a productive word formation process in Persian. Although there are plenty of approaches regarding conversion, a concise theory on meaning in converted verbs in Persian is still to come. In this article an eclectic approach to this phenomenon is introduced. This approach concerns Metonymy hypothesis in cognitive linguistics framework, pragmatic approach used by Clarck and Clarck (1979), and structuralit approach of Liber (2004, 2005). In this article making converted verbs is a deliberate coinage of new forms by relisting a lexeme in the lexicon based on shared information after a conceptual metonymical shift.