بررسي و طبقه‌بندي دشواژه‌هاي رايج فارسي در تداول عامه

The study and the classification of Persian colloquial taboo words

اين پژوهش ضمن معرفي تابو زباني و انواع آن،‌ به بررسي دشواژه‌هاي رايج فارسي در بين زنان و مردان ساكن شهر تهران و تفاوت‌هاي موجود در نحوه استفاده آن‌ها از دشواژه‌ها پرداخته است. هدف اصلي اين پژوهش طبقه‌بندي دشواژه‌ها به لحاظ حوزه‌ واژگاني آن‌ها و بررسي تفاوت‌هاي موجود در نحوه استفاده از دشواژه‌ها ميان زنان و مردان است. در اين پژوهش علاوه بر بررسي ارتباط مولفه جنسيت با كاربرد دشواژه‌ها، تاثير عامل اجتماعي بافت كاربردي نيز، در كاربرد متغير زباني(دشواژه) مورد بررسي قرار گرفته است. جامعه آماري نمونه در اين پژوهش متشكل از 500 زن و مرد ساكن شهر تهران مي‌باشد. يافته‌هاي اين پژوهش مويد آن است مردان بيشتر از زنان دشواژه به‌كار مي‌برند، هم‌چنين مشخص گرديد كه ميان استفاده از دشواژه‌ها و بافت كاربردي، در بين زنان و مردان تفاوتي ديده نمي‌شود و در نحوه استفاده از دشواژه‌ها براساس حوزه‌ي واژگاني‌شان در بين زنان و مردان تفاوت وجود دارد.

This study introduced the linguistic taboo and its variants and also examines the Persian colloquial taboo words among men and women living in Tehran and the differences in how they use taboo words. The main objective of this study is to classify the taboo words in terms of lexical fields and the differences between the way women and men use these taboo words. In addition to the factors of sex, other social factors, such as functional context, have been studied in relation to the use of linguistic variables (taboo words). The statistical sampling of this study is taken from of 500 men and women living in Tehran. The study proved that men tend to use more taboo words in their colloquial conversations. It is also found that the use of taboo words is different between men and women in terms of lexical fields, but it does not have a significant difference in terms of functional context.