قابليت هاي زبان فارسي و موانع جهاني شدن آن

International capabilities of Persian language

زبان فارسي، خصوصاً در سال‌هايي كه بخش‌بندي و تمايز زبان‌ها مورد توجه رسانه‌ها و عموم مردم جهان قرار گرفته، در شمار زبان‌هاي پويا و پرتحرك جهان به شمار نيامده است. تا آنجا كه مشاهده مي‌شود، زبان‌هاي انگليسي، فرانسوي، اسپانيايي، آلماني و ايتاليايي در شمار زبان‌هاي برجسته جهان محسوب مي‌شوند. از ديگر سو، زبان روسي و عربي و آلماني نيز، از اين قافله عقب نمانده و خود را به معرفي سطح جهاني رسانده‌اند. در اين مقاله، كوشش شده است ضمن اشاره به دلايل برجسته شدن يك زبان و قرارگرفتن آن در جايگاه زبان بين‌المللي، علل ارتقا ‌نيافتن رسمي زبان فارسي به جايگاه زبان‌هاي برجسته جهان، با توجه به قابليت‌هاي جهاني آن، مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد. به همين جهت ابتدا در بخش نخست مقاله، موانع كسب جايگاه مناسب زبان فارسي و مشكلات دروني آن مورد توجه قرار گرفته و در بخش ديگر، رويكردي به موانع جهاني شدن زبان فارسي داشته‌ايم. در پايان مقاله، با نگاهي به سابقه درخشان زبان فارسي، يادآوري كرده‌ايم كه با توجه به قابليت‌هاي دروني و بروني اين زبان و اهتمام گويشوران آن، زبان فارسي مي‌تواند جايگاهي برتر در ميان ساير زبان‌ها داشته باشد.

Unfortunately Persian language, especially in the time that language divisions are taken into consideration by people and mass Medias, has not been considered among creative and active languages. As far as we know, English, French, Spanish, German and Italian are among those outstanding languages of the world. Also, Russian, Arabic and German languages have participated in some divisions and are considered as major languages of contemporary world by some researchers. I believe that this kind of dividing and exacerbating it goes neither with practical- functional standards nor linguistic ones. This article tries to analyze the causes of deprivation of Farsi language as much as its capabilities for being universal, considering whys and causes of language becoming prominence or leading international one.