الگوي شلاير‌ماخر و تعامل سياق متني و حالي در دور هرمنوتيكي متناسب قرآن

Schleiermacher’s Model and the Interaction of the Textual and Circumstantial Contexts in Hermeneutic Circle Proportionate to the Qur’an

اين پژوهش بنا دارد كه تبييني از تعامل سياق متني با سياق حالي، در حين فهم متن ارايه نمايد؛ تعاملي كه در دور هرمنوتيك خاصي از فهم متن برقرار مي‌شود. قرآن كلامي الهي است و ويژگي‌هايي دارد كه دور هرمنوتيكي متناسب با خود را اقتضا مي‌كند؛ لذا به بررسي و تبيين ويژگي‌هاي موثر در نحوه فهم آن پرداخته، با توجه به آن ويژگي‌ها به ارايه دور هرمنوتيكي متناسب آن مبادرت شده است. در اين دور هرمنوتيكي ارايه شده، تعامل بين سياق متني (حاصل از پيوستگي‌هاي درون متن) و سياق حالي (اسباب نزول اعم از عام و خاص)، كاملاً قاعده‌مند مي‌گردد و ورود به آن بر اساس ترتيب نزول صورت مي‌گيرد. در اين تعامل به اصالت و اعتبار متن قرآن نسبت به اسباب نزول نيز توجه مي‌شود.

This research is intended to present an elucidation of interaction between textual context and circumstantial context while comprehending the text. This interaction is maintained in a specific hermeneutic circle of comprehending the text. The Qur’an is Divine Word and has characteristics that demands hermeneutic circle proportionate to it. Therefore, in this research the characteristics influential in how to comprehend the Qur’an is studied and elucidated and, considering those characteristics, a hermeneutic circle proportionate to it is presented. In this presented hermeneutic circle, the interaction between the textual context (yielded by the intra-textual interrelations) and the circumstantial context (Revelation occasion whether general or specific) become quite systematic and entering it would take place on the basis of Revelation order. In this interaction the originality and validity of the text of the Qur’an comparing the cause of Revelation is also taken into consideration.