تحليل نابرابري فضايي شاخص هاي مسكن در مناطق روستايي استان كرمانشاه

The Analysis of Rural Spatial Imbalances the Rural Areas of in Kermansh Province

وضعيت مطلوب مسكن در نواحي شهري و روستايي يكي از شاخص هاي توسعه اقتصادي – اجتماعي در كشورهاي جهان محسوب مي شود. تدوين برنامه جامع در بخش مسكن به منظور دستيابي به وضعيت مطلوب مسكن مستلزم شناسايي و تجزيه و تحليل ابعاد گسترده اين بخش است. از راه هاي مهم آگاهي از وضعيت مسكن در فرايند برنامه-ريزي هاي منطقه اي، استفاده از شاخص هاي مسكن است. اين شاخص ها كه بيانگر وضعيت كمي و كيفي مساكن در هر مقطع زماني است، راهنماي موثر جهت بهبود برنامه ريزي مسكن براي آينده است. در اين رابطه پژوهش حاضر با استفاده از شاخص هاي مسكن به بررسي وضعيت مسكن مناطق روستايي شهرستان هاي استان كرمانشاه، و سطح بندي نواحي روستايي آن با استفاده از اين شاخص ها پرداخته است. روش تحقيق پژوهش حاضر مبتني بر روش اسنادي و توصيفي است. اطلاعات مورد نياز از نتايج سرشماري عمومي نفوس و مسكن سال 1385 استان كرمانشاه استخراج شده است. در اين مطالعه از 34 شاخص براي بررسي وضعيت موجود استفاده شده است. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و مدل TOPSIS، سطح بندي شهرستان ها بر اساس تحليل خوشه اي و نمايش توزيع آنها با استفاده از نرم افزار ArcGIS انجام گرفته است. به منظور سطح بندي نواحي همگن روستايي از روش تحليل خوشه اي استفاده و نقاط روستايي استان به 3 گروه همگن طبقه بندي شده اند كه بر اساس آن مناطق روستايي شهرستان هاي كنگاور و هرسين در بالاترين سطح و مناطق روستايي شهرستان هاي دالاهو، ثلاث و باباجاني، اسلام آبادغرب، پاوه، روانسر، قصرشيرين، گيلانغرب و جوانرود در پايين ترين سطح از حيث برخورداري از شاخص هاي مسكن قرار دارند.

Optimum housing situation in both rural and urban areas is being considered as one of the social-economic indicators. Application of comprehensive and descent housing planning requires the identification and determination of different relevant dimensions and aspects. Using housing indicators and indices helps to evaluate the housing status which regional planning demands. These indices, which indicate both qualitative and quantitative aspects of housing, would be an effective guide regarding housing planning. This study aims to evaluate and investigate the rural housing status in Kermanshah using housing indicators .The research method is based on documentary as well as analytical one .Relevant data obtained from 1385-population survey. This study supports the application of 34 indicators and indices. The analysis of this study further requires the application of spss and topsis techniques .It further demands clustering technique as well as Arc-Gis. This study suggests that there exist three homogeneous clusters. Kangavar and Harseen stand at the top as opposed to Dalahoo, Eslamabad-e- Qarb, Paveh, Ravansar, Gilan-e- Qarb and Javanrood which rank the lowest accordingly.