معرفي و ارزيابي كتاب: مديريت راهبردي عصرمدار

با ورود اصطلاح «برنامه‏ريزي توسعه» به ادبيات علمي توسعه در ايران، ابتدا موجي از اميد، پديدار و سپس به تدريج نوعي مفهوم ناكامي در آن مستتر شد؛ به طوري كه گاهي تصوّر اهداف و برنامه‌هاي توسعه، تصوّري از روياهاي دست‌نيافتني را تداعي مي‌كرد! علل متعددي را مي‌توان در تحليل اين ناكامي‌ها رصد كرد؛ از آرمان‌گرايي و غير واقع‌بينانه بودن گرفته تا ضعف در تخصص و فن برنامه‏ريزي! پس از انقلاب اسلامي نيز تنشهاي جهاني، رقابت در عرصه اقتصادي را ساحتي جديد بخشيد و تحريمها و تهديدها را به آن افزود. با وجود اين، در حالي كه برنامه‏ريزي به اضطرار، بايد پيچيده‌تر و دقيق‌تر و عميق‌تر مي‌شد، مورد اغماض واقع شد و به اعتباري، با تساهل در امر برنامه‏ريزي، صورت مسيله پاك شد. حاصل كار آنكه، برنامه‌ها تحقق‌نيافتني ماندند و تفريغ بودجه بي‌اثر قلمداد شد و هر سطحي از عملكرد، قابل دفاع شد؛ زيرا وقتي هدف شما مشخص نباشد، مي‌توانيد تير خود را به هر سويي از صحرا رها كنيد و به هر جا كه رسيد، ادّعا كنيد دقيقاً به هدف زده‌ايد. بايد توجه داشت كه توسعه دانش مديريت راهبردي در ايران، وامدار تحصيل‌كردگان و مترجماني است كه در تداوم نهضت ترجمه، آثار متعددي را در اختيار دانش‌پژوهان ايراني قرار داده‌اند؛ ضمن اينكه اين دانش، به شدت از دانشمندان مدّعي در اين گروه لطمه خورده است! مدّعياني كه در سير تبعيت محض از الگوهاي تدوين شده در خارج، به شكل جمودانگيخته‌اي، مانع اظهار نظر، نقد و تحليل مستقل دانش‌پژوهان بومي مي‌شدند و در حداكثر خلاقيت قابل تصوّرشان، همت خود را به كاربست الگو‌هاي از پيش طراحي شده براي تحليل مسايل و موضوعات جديد معطوف مي‌كردند. بدين ترتيبه نويسنده اثر با مدّ نظر قرار دادن ضرورت طراحي الگوهايي بومي براي مديريت راهبردي، حاصل نزديك به دو دهه تامّلات و متبوعات را خود در اين حوزه، در قالب كتاب «مديريت راهبردي عصرمدار؛ رويكرد آينده‌پژوهانه به منافع عمومي» به رشته تحرير درآورده و آن را در معرض نقد، اصلاح و تكميل جامعه علمي قرار داده است.