كيفيت زندگي زنان مبتلا به ديابت نوع 2: بررسي نقش خودكارامدي

The Quality of Life of Women with Type 2 Diabetes: the Study of

مقدمه: ديابت شايع‌ترين بيماري متابوليك در انسان است و عوارض مزمن متعددي نظير اختلالات بينايي، كليوي، عروقي و عصبي دارد كه همگي كيفيت زندگي بيمار را تحت تاثير قرار مي‌دهد. در اين راستا خودكارامدي به عنوان يك عامل بسيار مهم شناخته شده است كه تا چه اندازه بيمار مي‌تواند مسايل مربوط به كنترل بيماري خود را شخصاً انجام دهد. لذا هدف از انجام اين مطالعه، بررسي ارتباط بين خودكارامدي و كيفيت زندگي بيماران زن مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي- مقطعي بود كه بر روي 187 نفر از بيماران زن مبتلا به ديابت مراجعه كننده به مركز تحقيقات ديابت شهر همدان انجام گرفت. نمونه‌گيري به صورت تصادفي ساده از بين مراجعين صورت گرفت. به منظور گردآوري اطلاعات از پرسش‌نامه كيفيت زندگي خلاصه شده سازمان جهاني بهداشت و پرسش‌نامه خودكارامدي درك شده در خصوص كنترل بيماري استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري 13SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سال‌هاي ابتلا به ديابت در شركت‌كنندگان 86/9 با انحراف معيار 77/6 سال بود. به طور كلي ميانگين نمره كيفيت زندگي 92/79 (نمره كل 130) بود. بين شغل، سال‌هاي ابتلا به بيماري و ميزان تحصيلات با كيفيت زندگي از نظر آماري رابطه معني‌داري مشاهده شد (05/0 > P). همچنين بين خودكارامدي و كيفيت زندگي بيماران رابطه معني‌داري ديده شد (05/0 > P). نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از مطالعه حاضر ارتباط معني‌داري را بين خودكارامدي و كيفيت زندگي نشان داد. در اين خصوص پرستاران و ساير پرسنل بهداشتي- درماني مي‌توانند با آموزش‌هاي مناسب خود نقش مهمي را در افزايش ميزان اطمينان در انجام رفتارهاي مراقبت از خود و به تبع آن بهبود كيفيت زندگي بيماران داشته باشند.

Abstract Background: Diabetes is the most common metabolic disease in humans and has several chronic complications such as sight, kidney, vascular and nervous disorders all of which effect the patientʹs quality of life. In this regard, self-efficacy as an important factor is the patientʹs ability to personally control their disease. This study investigates the relationship between self-efficacy and quality of life diabetic women. Methods: This study is a cross-sectional study on 187 diabetic woman who referred to the Diabetes Research Center of Hamadan. The Simple Sampling method was used in this study and for data collection the quality of life questionnaire summarized by the World Health Organization and perceived self-efficacy questionnaire on disease were used. Data were analyzed by using statistical software SPSS13. Findings: The mean years of suffering from diabetes in the participants was 9.86 with a standard deviation of 6.77 years and the mean quality of life score was 79.92 (total score = 130). There was a statistically significant correlation between occupations, years of suffering from the disease, education, and quality of life (P < 0.05). Moreover, a significant correlation was observed between self-efficacy and quality of life of patients (P < 0.05). Conclusion: The results of this study showed a Significant correlation between self-efficacy and quality of life. In this regard, nurses and other health personnel can increasing the confidence of patients in the self-care behavior and consequently improve their quality of life by giving them appropriate training.