بررسي ارتباط عوامل اقتصادي– اجتماعي و پيامدهاي مرتبط در مبتلايان به ديابت نوع 2

The relationship between socioeconomic factors and their effects on patients with type 2 Diabetes

مقدمه: با عنايت به نقش عوامل اقتصادي- اجتماعي در ظهور بيماري‌هاي مزمن و ضرورت و اهميت توجه به اين بعد از بيماري‌ها از منظر سياست‌گذاران و مديران كلان سازمان‌هاي بهداشتي و درماني، اين پژوهش با هدف بررسي نقش عوامل فوق بر بيماري ديابت نوع 2 و پيامدهاي آن اجرا گرديد تا يافته‌هاي آن در سياست‌گذاري سيستم بهداشتي و درماني مناسب براي پيش‌گيري از وقوع اين بيماري مفيد فايده باشد. روش‌ها: اين پژوهش از نوع توصيفي- تحليلي بود. آزمودني‌هاي پژوهش 384 نفر از بيماران ديابتي مراجعه كننده به يكي از مراكز ديابت شهر اصفهان بودند كه به روش نمونه‌گيري به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري اطلاعات، از پرسش‌نامه استفاده شد و داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري Chi Square و تست Fisher تجزيه و تحليل گرديد. يافته‌ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه 1/52 درصد افراد مرد و 9/47 درصد زن بودند. بين تعداد پيامد ديابت، گروه سني، سطح تحصيلات، وضعيت اشتغال، نوع ارتباط با اعضاي خانواده، دفعات ارتباط و ايجاد امنيت خاطر در بيمار ديابتي توسط خانواده، نحوه گذراندن اوقات فراغت، وضعيت سلامتي، سال‌هاي ابتلا به ديابت، استعمال دخانيات، نوع درمان، مصرف غذاي سرخ كردني و گروه درآمدي (001/0 > P)، احساس امنيت در محل زندگي و ارتباط در محل زندگي (002/0 > P) و نيز مصرف روزانه گروه سبزيجات (02/0 > P) از نظر آماري ارتباط معني‌داري مشاهده شد. نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد به كارگيري استراتژي‌هاي كمكي و منابع حمايتي در افراد مبتلا به بيماري‌هاي مزمن به خصوص ديابت، مساله‌اي حياتي است. استراتژي‌هاي توانمند سازي باعث ايجاد تغييرات فاحش در افراد مي‌شود تا انتظارات مثبت، اميد، عزت نفس و اطمينان خود را افزايش دهند؛ اين همان راهكاري است كه لازم است در بيماران ديابتي به منظور كنترل هر چه بهتر بيماري و انواع مختلف عوارض آن به كار گرفته شود.

Abstract Background: Considering the effect of socioeconomic factors on the appearance of chronic diseases, and also the importance of this issue for policy makers of health care services, we tried to assess the role socioeconomic factors have in diabetes complications. This survey may have some benefits in prevention and control of diabetes. Methods: This cross-sectional study was conducted on 384 diabetic patients who referred to a diabetes center in Isfahan. The subjects were selected using simple random sampling. A questionnaire with 42 questions was used in order to measure the outcomes of type 2 diabetes and its relation with socioeconomic status. Chi-square and Fisherʹs statistical tests were performed in SPSS software to analyze the data. Findings: Study population consisted of 52.1% male and 47.9% female subjects. There was a statistically significant association between diabetes complications and age group, education level, job status, type of communication with family members, number of visits and the security level provided by the family, type of leisure time activities, health status, years with diabetes, smoking, type of treatment, fried food consumption and income group (P ? 0.001), sense of security and communication in living environment (P ? 0.002) and daily use of vegetable groups (P ? 0.02). Conclusion: Findings demonstrated that some socioeconomic factors had effects on the outcomes of type 2 diabetes. Employing supportive strategies and resources for chronic disease sufferers seems very important. Empowerment strategies can induce basic changes in order to increase positive expectations, hope, self- esteem and self- confidence in patients. This is the exact strategy which must be used to efficiently control diabetes and its complications among patients.