معرفي و ارزيابي كتاب: انقلابهاي رنگي و انقلاب اسلامي ايران

پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي در ايران، يكي از مهم‌ترين وقايع جهان در قرن بيستم بود. ماهيت اين انقلاب به گونه‌اي بود كه حاكميت نظام دوقطبي تعريف‌شده در جهان را به چالش كشيد. لذا بعد از پيروزي، همواره مورد حمله بلوك شرق و غرب قرار گرفت. به راه انداختن غايله‌هاي قومي در مناطق مختلف ايران، عملياتهاي تروريستي و به شهادت رساندن نخبگان فكري و سياسي، حمله مستقيم نظامي از سوي عراق با حمايت ابرقدرتها، تحريمهاي شديد اقتصادي و اخيراً تهاجم فرهنگي شديد عليه ايران، از اقدامات استكبار جهاني براي مهار و شكست انقلاب اسلامي به شمار مي‌رود. از آنجا كه ماهيت انقلاب اسلامي، ماهيتي فرهنگي بوده، برخوردهاي سخت و غير فرهنگي در براندازي آن، چندان مثمر ثمر نبوده است. لذا سازمانهاي اطلاعاتي غرب و به خصوص آمريكا با تجربيات خود در فروپاشي نظام كمونيستي از طريق انقلابهاي رنگي، اين تجربه را در ايران هم به كار گرفته‌اند. سازمانهاي اطلاعاتي با استفاده از بنيادها و رسانه‌ها براي سرنگوني دولتهاي مخالف در كشورهاي پساكمونيستي با عنوانهاي «انقلاب نارنجي»، «انقلاب لاله» و... دولتهاي مخالف خود را تحت شعار دموكراسي بركنار كردند و با روشهاي به ظاهر مسالمت‌آميز دولتهاي طرفدار خود را بر سر كار آوردند. تجربه غرب در براندازي حكومت و دولتهاي مخالف در كشورهاي پساكمونيستي باعث شد كه غرب به خصوص آمريكا، الگوي تغيير و براندازي نظام از طريق يك انقلاب مخملي به خصوص بعد از انتخابات دوم خرداد سال 1376 به كمك نخبگان سياسي، احزاب سياسي و جنبشهاي دانشجويي و مطبوعات را در ايران تعقيب كند. امّا با توجه به فضاي سياسي حاكم بر ايران و حمايت مردم از نظام و حضور پرقدرت و مدبّرانه ولايت فقيه، اين پروژه نيز در ايران به نتيجه‌اي نمي‌انجامد.