اثر يك دوره تمرين ورزشي بر ميزان استرس مردان دانشجو

The Effect of One Period of Exercising on Male University Students’ Stress Level

هدف: هدف پژوهش بررسي اثر يك دوره تمرين ورزشي بر ميزان استرس مردان دانشجو بود. روش: تعداد 30 نفر از دانشجويان مرد دانشگاه آزاد اسلامي واحد زنجان كه در سال تحصيلي 90-1389 در دانشگاه مشغول تحصيل بودند، به صورت تصادفي انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودني‌ها به طور تصادفي در دو گروه مساوي (15n=) تجربي و كنترل قرار گرفتند. براي ارزيابي ميزان استرس در مراحل پيش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه استاندارد تعيين ميزان استرس (PSI) استفاده شد. پس از جمع آوري داده‌هاي پيش آزمون و تشريح نحوه اجراي تمرينات، گروه تجربي تمرين پياده روي را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه به ميزان 30 دقيقه با 65 تا 70 درصد ضربان قلب بيشينه اجرا كردند. براي توصيف ويژگي‌هاي فردي آزمودني‌ها و ميزان استرس آن‌ها در مراحل پيش آزمون و پس آزمون از روش‌هاي آمار توصيفي و براي مقايسه داده‌هاي دو گروه در هر مرحله از آزمون آماري t مستقل و براي مقايسه داده‌هاي هر گروه بين دو مرحله از آزمون t وابسته (P < 0/05) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج بدست آمده نشان داد كه بين ويژگي‌هاي فردي و ميزان استرس گروه تجربي و كنترل در مرحله پيش آزمون تفاوت معني داري وجود ندارد، كه نشانگر همگن بودن آزمودني‌هاي دو گروه بود. بين ميزان استرس مراحل پيش آزمون و پس آزمون گروه تجربي تفاوت معني داري مشاهده شد، كه نشانگر اثر كاهشي اعمال يك دوره تمرين ورزشي بر ميزان استرس مردان دانشجو بود. ميزان استرس گروه كنترل در مراحل پيش آزمون و پس آزمون تغيير معني داري نداشت.نتيجه‌گيري: نتايج تحقيق حاضر در توافق با يافته‌هاي قبلي نشانگر تاثير كاهشي اعمال يك دوره تمرين ورزشي بر ميزان استرس دانشجويان مرد بود. با توجه به يافته‌هاي تحقيق مي‌توان پيشنهاد كرد كه براي كاهش ميزان استرس و فشار رواني از تمرينات ورزشي به علت تاثير گذاري آن و عدم پيامد‌هاي منفي آن كه گاهي اوقات در دارو درماني مشاهده مي‌شود، استفاده كرد.

This study sought to investigate the effect of one period of exercising on male university students’ stress level. 30 male students of Islamic Azad University, Zanjan Branch studying within 1389-90 academic year were selected randomly to be studied. The subjects were assigned randomly in two equal groups of 15 (control and experimental0. To measure the stress level, PSI Questionnaire was used in pre and post tests. After collecting pre-test data and explaining exercising practices, the experimental group practiced jogging for 8 weeks, each week 3 30-minute sessions with 65% to 75% excessive heart beat rate. Descriptive statistics was used to describe the subjects’ personal traits and stress level in pre and post tests. To compare the data of the two groups, independent t-test and to compare the data of each group paired t-test (p < 0.05) were used. Results indicated that there was no significant difference between personal traits and stress level within experimental and control groups in pre-test indicating the homogeneity of subjects in the two groups. There was significant difference between the experimental group’s stress level in pre and post test stages indicating the effectiveness of one period of exercising in reducing the stress level. There was no significant change in the control’s stress level in pre and post test stages. The present study indicated, in accord to the previous findings, the reducing effect of the exercising period on the stress level of male students. I t can be suggested that to reduce stress level sports exercising can be used due to its effectiveness and lack of negative side effects infrequently seen in medication.