مطالعه معماري مذهبي دوره ماد و تداوم آن تا دوره اشكاني بر اساس داده هاي باستا نشناسي به دست آمده از نوشيجان و قومس

study of median religious architecture and itʹs continuity to the parthian period ,based on archaeological data obtained from nushi-jan and qumis

تاسفانه در ارتباط با اعتقادات مذهبي اقوام ايراني، قبل از دروه ساساني، اطلاعات اندك و ابهامات بسياري وجود دارد. در اين وضعيت هر نوع داده اي م يتواند بسيار راهگشا باشد. معبد مركزي نوشيجان و نمونه هاي مشابه دوره اشكاني در قومس، با توجه به ماندگاري بي نظير و داده هاي به دست آمده، مي توانند كمك زيادي به شناخت اعتقادات اقوام ايراني در دوره ماد و اشكاني ارايه دهند. مطالعه اين بناها نشان مي دهد علي رغم فاصله ي زماني و مكاني قابل توجه، قرابت هاي بسيار نزديكي ميان آنها وجود دارد كه بر اساس آن، مي توان نتيجه گرفت اين بناها به سنت مذهبي واحدي)احتمالاً زردشتي( تعلق داشته است. اين اعتقاد اولين بار در دوره ماد ظاهر شده و با محافظه كاري و معماري ويژه اي، تا دور ههاي متاخرتر تداوم يافت.

Unfortunately in concern with the religious beliefs of Iranian tribes, before the Sassanian period, there is a little information plus many uncertainties. In these circumstances each data can be very useful and vital. The central temple of Nushijan and Comparable examples in the Parthian Qumis, according to the unique durability, Can pave the ground to understand median and Parthian religious beliefs. The study of such monuments shows that despite the considerable distance in time and place, between them, they inherited the same similarities. Accordingly, we can conclude that these buildings Belong to a single religious tradition (probably Zoroastrian). Zoroastrianism in this region appears for the first time in the Median Period and with little change, it continues to the Sassanid era