بررسي اثربخشي درمان مبتني بر استنتاج، بر كاهش علايم وسواس فكري و عملي

The Effectiveness of Inference-based Therapy on Reduction of Obsession and Compulsion Symptoms

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي روش درمان مبتني بر استنتاج بر كاهش علايم وسواس فكري و عملي انجام شده است. روش تحقيق مطالعه حاضر از نوع تجربي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. تعداد 30 زن مبتلا كه از طريق مصاحبه باليني(SCID) تشخيص اختلال وسواس فكري- عملي را دريافت كرده بودند، بطور تصادفي در گروههاي آزمايشي و كنترل (ليست انتظار) قرار گرفتند. شركت كنندگان مقياس وسواس فكري-عملي يل براون (Y-BOCS) و آشفتگي استنتاج(ICQ ) را در پيش آزمون و پس آزمون تكميل كردند. افراد گروه آزمايشي در 12 جلسه درمان گروهي مبتني بر استنتاج دريافت كردند. براي تجزيه و تحليل داده هاي پژوهش، از روش تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه، بين گروه هاي آزمايشي و كنترل در همه مقياس هاي وسواس فكري- عملي يل براون (Y-BOCS) ودر آشفتگي استنتاج(ICQ ) به جز علايم وسواس پرخاشگري، مذهبي و جنسي، تفاوت معناداري وجود داشت. درمان مبتني بر استنتاج در كاهش علايم وسواس فكري و عملي از اثربخشي لازم برخوردار است.

The purpose of present research was to determinate effectiveness of inference-based therapy on reduction of obsession and compulsion symptoms. Thirty women who had received diagnosis of OCD by clinical interview (SCID) were placed with randomization in experimental and control (wait list) groups. Participants completed Yale-Brown Obsessive Compulsive Scale(Y-BOCS) and Inferential Confusion Questionnaire (ICQ) in pretest and posttest. Experimental group received inference-based group therapy in 12 sessions. To analyze data, MANOVA was used. The results of research showed that except aggression, religious and sexual obsessions, there were significance difference between experimental control and groups in all of signs Y-BOCS and ICQ. Inference-based therapy had efficacy on reduction of obsession and compulsion symptoms.