مدلي براي بهبود بهره‌وري تصميم‌گيري گروهي

A Model for Improving Group Decision Making Productivity

مديريت سازمان‌هاي پويا، حل مسايل پيچيده و ساختار نيافته سازماني، اداره پويايي و تحول روز افزون محيط‌هاي سازماني به دانش، توانايي و مهارت گروهي از مديران و خبرگاني نياز دارد كه براي تعالي سازماني و كسب برتري رقابتي بايد تصميم‌هايي به هنگام، صحيح و با كيفيت اتخاذ كنند. تصميم‌گيري گروهي، ساز و كاري براي تلفيق دانش، تخصص، مهارت و رويكردهاي متفاوت مديران و خبرگاني است كه هم افزايي حاصل از آن، سبب اتخاذ تصميم‌هاي بهتر و با كيفيت بالا مي‌شود. اما اغلب، تصميم‌گيري گروهي به سبب برخي ويژگي‌هايش، نتايج منفي توليد به بارمي‌آورد. نظريه‌پردازان وانديشمندان حوزه‌هاي مختلف علمي براي بهبود تصميم‌گيري گروهي و ارتقاي كيفيت تصميم‌هاي گروهي، مدل‌هاي مفهومي و چندمعياره مختلفي طراحي كرده‌اند و روش‌ها و تكنيك‌هاي مختلفي به كار برده‌اند. در اين مقاله تحقيقي، محققان با هدف بهبود بهره‌وري تصميم‌گيري گروهي، مدلي مفهومي طراحي كرده‌اند كه نسبت به سايرمدل‌ها از جامعيت بيش‌تر برخورداراست. اين مدل در مركز تحقيقات مخابرات ايران به عنوان يك سازمان تحقيق و توسعه متشكل از گروه‌هاي ارزيابي و تصويب كننده پروژه‌هاي تحقيقاتي آزمون شده و از طريق تحليل رگرسيون و تحليل مسير، مدل نهايي بهبود بهره‌وري تصميم‌گيري گروهي تبيين شده است.

Dynamic organization management, solving complex and unstructured organizational problems, and management of ever-increasing changes and dynamisms in organizational environments requires knowledge, capacity and skill of a group of managers and experts who are to make timely, appropriate and quality decisions for the organizational excellence and competitive advantage. Group decision making is a process in which managersʹ and expertsʹ knowledge, experitse, and skill as well as their different approaches altogether result a synergy which would enable the company to make high quality decisions. However group decision making, due to its characteristics, often brings about negative results. Scholars and authorities in different scientific areas have devised different conceptual and multi-criteria models and have used different methods and techniques so as to improve the quality of group decision making. This research aimed to design a model more comprehensive than previously designed ones so as to improve the efficiency of group decision making. Finally through regression and path analysis, the final model for efficiency improvement of group deccision making was designed. This model is tested and approved by Iranian communication research center which is an R&D organization composed of evaluation groups and in charge of approving research projects.