نوستالژي فلسفي در شعر ابوالعلا معرّي و عطار نيشابوري

Philosophical Nostalgia in Abul Ala Ma’arry and Attar Neyshabouriʹʹs Poetry

"نوستالژي" يا غم غربت همان حس دلتنگي شاعر يا نويسنده است، در فقدان چيزهايي كه در موقعيت كنوني براي او دور از دسترس است. تغيير و تحول اوضاع و احوال سياسي و اجتماعي در برانگيختن اين حس غريب غربت بسيار موثر است. يكي از انواع نوستالژي شامل نگرش بدبينانه و پوچ انگارانه به جهان هستي، و به طور كلي اندوه مرگ و فناپذيري انسان است كه از آن به "نوستالژي فلسفي" تعبير مي-شود. در اين مقاله با پژوهش در اشعار ابوالعلا معرّي و عطار نيشابوري، غم مرگ و فناپذيري و نگاه بدبينانه آنان به جهان مورد بررسي تطبيقي قرار گرفته است.

"Nostalgia" or homesickness is a poet or writer’s same sense of nostalgia, in the absence of the things that are, in the current situation, out of reach for him. Changes and evolution in social and political circumstances is very effective in stimulating this strange feeling of nostalgia .One type of nostalgia includes a pessimistic and nihilistic attitude to the universe, and generally, the sadness of death and the mortality of human beings that is interpreted as "philosophical nostalgia". In this paper, by investigating Abul Ala Ma’arry and Attar Neyshabouri’s poetry, death grief, mortality, and their cynical view of the world has been comparatively studies.