بررسي عوامل موثر بر مشاركت نيروهاي داوطلب مردمي در زمان بحران

Important influential factors on people’s tendency for voluntary participation during crisis

پژوهش حاضر تلاشي است در جهت بررسي عوامل موثر بر مشاركت مردمي در زمان بحران. بنابراين ابتدا تعريفي از مشاركت و بحران به صورت مفهومي ارايه شد. سپس با مرور پيشينه و تيوري‌هاي موجود در اين زمينه، چهار متغير اعتماد اجتماعي، انزوا، پايگاه طبقاتي و احساس آنومي تبيين‌كننده‌هاي مشاركت شناخته شدند. پژوهش حاضر بر مبناي روش پيمايش استوار است. ابزار سنجش پرسشنامه است و براي تعيين حجم نمونه از روش نمونه‌گيري چند مرحله‌اي با استفاده از روش سهميه‌اي و تصادفي استفاده شده است. حجم نمونه نيز 319 نفر شهروند تهراني است. نتايج آزمون‌هاي توصيفي از ميانگين نسبتاً بالاي تمايل مردم به مشاركت در هر دو بعد خبر مي‌دهد؛ به طوري كه ميانگين مشاركت در زمان جنگ 55/65 و در حوادث طبيعي94/68 است. نتايج آزمون‌هاي آماري تحليلي نيز در نهايت سه متغير احساس آنومي، اعتماد اجتماعي و انزواي فردي را مهم‌ترين عوامل تاثيرگذار بر مشاركت مردم در زمان بحران معرفي مي‌كنند.

Current research is an effort to explore the most important influential factors on voluntary participation in crisis time. Research was started with conceptual definition of participation and crisis. Reviewing the literature showed that social trust; Social isolation, class status and sense of anomy are the most influential factors. Present research is based on survey method with the structured questionnaire. Sampling method was multistage, and sample size was 319. Descriptive analysis showed that Tehran’s citizen tendency for participation is really high in both dimensions (Wartime and natural disaster). Inferential statistic tests indicated that sense of anomy; social trust and social isolation are the most important influential factors on people’s tendency for volunteer participating during a crisis.