بررسي استرس شغلي و عوامل موثر بر آن در دانشجويان پزشكي

Assessment of occupational stress and influencing factors in medical students

مقدمه: تنش (استرس) شغلي به صورت عدم هماهنگي بين نيازهاي شغلي و توانايي‌ها، قابليت‌ها و خواسته‌هاي فرد تعريف مي‌شود. تنش شغلي داراي عوارض و پيامدهاي مختلف جسمي، رواني و رفتاري است. به نظر مي‌رسد دانشجويان پزشكي به دليل طولاني بودن دوره‌ تحصيل از يك سو و نيز الزام آموزشي به حضور در محيط باليني و بيمارستاني در معرض درجات شديد‌تري از استرس شغلي قرار دارند. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان تنش شغلي و عوامل موثر در آن در دانشجويان پزشكي در دو مقطع علوم پايه و باليني انجام شده است. روش بررسي: اين تحقيق به صورت مطالعه مقطعي بر روي 516 دانشجوي پزشكي دانشكده پزشكي ايران كه حداقل سه ماه از آغاز تحصيلات آنها گذشته بود، در پاييز و زمستان سال 1389 انجام شده است. براي سنجش تنش از پرسشنامه‌ي Osipow با آلفاي كرونباخ 83/0 استفاده شده است و براي بررسي ارتباط متغير با ميزان تنش از آزمون t-test استفاده شد. يافته‌ها: از 650 نفر دانشجوي پزشكي كه داراي معيارهاي ورود بودند، 516 نفر به پرسشنامه پاسخ دادند (ميزان پاسخ‌دهي حدود80% بود). نمره تنش كلي در مقطع علوم پايه 132 و در مقطع باليني 157 بود. ميزان تنش در افراد با سن بالاتر، بيشتر از افراد با سن كمتر بود. نمره تنش در افرادي كه سيگار مصرف مي‌كردند و نيز در افرادي كه داروهاي آرامبخش مصرف مي‌كردند بالاتر از ساير افراد بود و تمامي نتايج ذكر شده از نظر آماري معني‌دار بود(05/0 > value-P). نتيجه‌گيري: با توجه به افزايش نمره تنش كلي در دانشجويان مقطع بالاتر، به نظر مي‌رسد با برگزاري كارگاه‌هاي مديريت تنش در دانشكده‌هاي پزشكي و آشنايي دانشجويان با عوامل استرس‌زا و چگونگي مديريت آن بتوان گامي در جهت تعديل تنش‌هاي شغلي در اين گروه از دانشجويان برداشت.

Introduction: occupational stress identified as imbalance between occupational needs with individual’s abilities & demands. Occupational stress has somatic, psychological and behavioral effects. It seems that medical students have more severe degrees of occupational stress because of long period of education and mandatory presence in clinical and hospital environment. The goal of this study was evaluate of occupational stress and influencing factor in medical students of Iran University of medical science in two major categories of basic science and clinical medicine. Methods: A cross-sectional survey was conducted on 516 medical students with history of at least 3 months of medical education in 2010. Evaluation of occupational stress was conducted using osipow questionnaire (?=0.83). Results: From 650 students that entered the study, 516 student answered to questionnaire (response rate=80%). The average of stress score is 132 in basic science and 157 in clinical group. We have increasing total stress scores in students with higher education levels. Stress in older students was higher than younger students. Also, Stress was higher in smokers’ students and who have history use of sedative drugs. The stress was increased significantly based on educational years. Conclusion: According to higher levels of total stress score in students with higher levels of education, establishment of stress management courses in faculty of medicine and familiarization of medical students with occupational stress and coping methods may be useful for modification of occupational stress in these students