ضرب آيات قرآن كريم بر سكه‌هاي اسلامي عصر اموي

Minting Ayat of Holy Kuran on the Islamic Coins and the Reaction of the Muslims

با وجود آنكه بدون طهارت شرعي نبايد آيات قرآن كريم را لمس كرد، آيات قرآن بر سكه هاي اسلامي در عصر عبدالملك بن مروان (حك: 65 - 86 ه) ضرب شد و اين اقدام واكنش هايي را در ميان برخي قرّا ، فقها و علماي دين برانگيخت. مساله اين پژوهش آن است كه حكومت اموي چگونه و با استفاده از چه شيوه هايي اين واكنش ها را به انفعال كشاند و اين سكه‌ها چرا و چگونه در بين مسلمانان رايج شد؛ به گونه‌اي كه از آن زمان ضرب آيات قرآن به‌ويژه سوره مباركه اخلاص و آيه سي و سوم سوره مباركه توبه در بيشتر سكه هاي اسلامي رايج گشت. با جست‌وجو در منابع و بهره گيري از تحليل تاريخي، روشن شد كه شدت عمل عبدالملك‌بن مروان و ديگر خلفاي مرواني در كنار كار تبليغي، دو عامل اصلي موثر در تثيبت رواج اين سكه‌ها بوده است.

Although every Muslim should be pure (from Djinaba, Hayd and so on) in touching the holy Kuran, minting the Kuranic ayas on the coins by ،Abd al Malik b. Marw?n (r 65 – 86 AH), provided the ground of touching the ayas by Muslims through touching the coin in any way, which provoke the reaction of kurra (reciters), fukaha (jurists) and ،ulama (religious scholars). The question of this research is: how did Umayyad government put this reaction and rejection at the end and mint the ayas of the holy book, especially the 33th aya of Ikhlas and the aya of Tawba suras, which became a common tradition in the Islamic coins. Research in sources and historical analyze revealed that the domination of ʹAbd al-Malik b. Marw?n and other Marwanid caliphs along with propaganda were two main factors in stabilizing of using these coins.