معرفي كتاب: جنگ نرم‌افزار(2)؛ ويژه جنگ رسانه‌اي

استفاده از رسانه‌ها براي تضعيف كشور هدف و بهره‌گيري از توان و ظرفيت آنها (اعم از مطبوعات، خبرگزاري‌ها، راديو، تلويزيون، اينترنت و اصول تبليغات) به منظور دفاع از منافع ملي را «جنگ رسانه اي» ناميده اند. جنگ رسانه‌اي يكي از برجسته‌ترين جنبه‌هاي «جنگ نرم» است. اگرچه جنگ رسانه‌اي عمدتا به هنگام جنگهاي نظامي كاربرد بيشتري پيدا مي‌كند،‌ اما اين به آن مفهوم نيست كه در ساير مواقع، جنگ رسانه‌اي در جريان نيست يا مورد استفاده قرار نمي‌گيرد. جنگ رسانه‌اي تنها جنگي است كه حتي در شرايط صلح نيز بين كشورها به صورت غير رسمي وجود دارد هر كشوري از حداكثر توان خود براي پيشبرد اهداف سياسي خويش با استفاده از رسانه‌ها، بهره‌گيري مي‌كند. جنگ رسانه‌اي ظاهرا ميان راديو و تلويزيون‌،‌ مفسران مطبوعاتي، خبرنگاران خبرگزاري‌ها، شبكه‌هاي خبري و سايتهاي اينترنتي جريان دارد؛ اما واقعيت آن است كه در پشت اين جدال ژورناليستي، چيزي به نام «سياست رسانه‌اي يك كشور» نهفته است كه مستقيما توسط بودجه‌هاي رسمي مصوب دولتها يا بودجه‌هاي سِّري سازمانهاي اطلاعاتي و امنيتي و سرويسهاي جاسوسي تغذيه مي‌شود. سربازان جنگ رسانه‌اي، متخصصان تبليغات، استراتژيست‌هاي تبليغات بين‌المللي و كارگزاران رسانه‌ها هستند. استراتژي طراحي شده توسط آمريكا پيش از شروع جنگ عليه عراق، نمونه بسيار برجسته‌اي از جنگ رسانه‌اي به موازات جنگ نظامي به شمار مي‌رود. پيچيدگي‌هاي ابعاد مختلف «جنگ رسانه‌اي» موجب شده تا تصميم‌گيري درباره «طراحي»، «تدوين استراتژي»، «چارچوبها»، «تكنيكهاي كاربردي»، «نحوه عملياتي كردن اهداف و ماموريتهاي تعريف شده»، «استفاده حداكثر از توان هر رسانه با توجه به امكانات انتشار مكتوب، چاپي، صوتي، تصويري، چندرسانه‌اي، اينترنتي و سرانجام انتشار آنلاين» تنها به ژنرالها واگذار نشود. جنگ رسانه‌اي مقوله‌اي است كه همكاري هماهنگ و نزديك بخشهاي نظامي، سياسي، اطلاعاتي،‌ امنيتي، رسانه‌اي و تبليغاتي يك كشور را مي‌طلبد. طراحان جنگ رسانه‌اي نه لزوما ژنرالها، بلكه ممكن است پروفسورهاي كالج‌ها و دپارتمانهاي رسانه‌اي در دانشگاههاي معتبر هر كشور باشند.