مدل سازي نرخ واقعي ارز ايران با استفاده از مدل چرخشي خود بازگشتي ماركف(MSAR)

Modeling Real Exchange Rate in Iran using Markov Switching Autoregressive Model

مقاله حاضر در پي اين است كه رشد نرخ ارز واقعي را با استفاده از مدل هاي خود بازگشتي دو حالته ماركف مدل سازي كند. برآوردهاي تجربي نشان مي دهند كه سيكل هاي نرخ ارز واقعي توسط يك الگوي بازگشتي چرخشي نسبت به مدل هاي بازگشتي ساده بهتر مي تواند توصيف شوند. مدل خود بازگشتي ماركف، يك روش غير خطي است كه پرش ها و بحران هاي بازارهاي مالي را بسيار خوب مدل سازي مي كند و سال هاي تغيير رژيم نوسانات ارز را مي تواند شناسايي كند. نتايج نشان مي دهند كه در ايران، مدت ماندن نرخ ارز در رژيم پر نوسان كمتر از مدت ماندن در رژيم كم نوسان مي باشد. از نتايج ديگر اين مطالعه، امكان آزمون نظريه برابري قدرت خريد است. در نظريه برابري قدرت خريد، وجود رابطه و روند منظمي در داده ها و همگرا نبودن داده هاي نرخ ارز واقعي بالفعل به عدد 1 باعث رد اين نظريه مي شود. همچنين نتايج نشان مي دهد كه در داده هاي ايران، نرخ ارز واقعي داراي روند منظمي مي باشد كه حاكي از رد نظريه برابري قدرت خريد نيز مي باشد و اين موضوع، بيانگر اين است كه تنها در بلند مدت متغير هاي حقيقي بر نرخ ارز واقعي موثر مي باشند.

This study tries to model real exchange rate using a two-state Markov autoregressive model. The empirical results indicate that the real exchange rate cycles are well explained by a switching autoregressive pattern rather than a simple autoregressive model. The Markov switching autoregressive model (MSAR) is a non-linear method, which models volatility in financial markets well and identifies periods of regime change of exchange rate volatility. The results show that duration of staying in high volatility regime (regime 1) is less than that of low volatility regime (regime 2) in Iran. The other result is the possibility of testing for the purchasing power parity (PPP) theory, implying that existence a regular trend in data and lack of convergence potential real exchange rate to 1 leads to reject the PPP theory. Since there is a regular trend in real exchange rate data, we can reject the PPP theory in Iran. This also indicates that the real variables affect real exchange rate only in the long-run.