پردازش مفهوم «قلمرو» ازديدگاه جغرافياي سياسي

Processing the Concept of "Territory" in Terms of Political Geography

قلمرو و قلمرومندي بنياد فلسفه جغرافياي سياسي است. قلمرو نمود عيني و فضاييِ برخاسته از حق طبيعي مالكيت و اصل ميل به بقاست كه به رفتار قلمروخواهانه انسان جهت و معنا داده؛ به‌گونه‌‌اي كه تفسير كنش و منش انسان اغلب تابعي از ويژگي قلمرومندي بوده است. درون‌‌مايه بسياري از مفاهيم جغرافي سياسي آگاهانه يا ناآگاهانه در پيوند با چنين ويژگي‌‌هايي تعريف و عملياتي شده است. گستره قلمرو الزاماً تابع مرزهاي سياسي نيست؛ بلكه به‌فراخور دامنه آگاهي، كنشگري، تصميم‌‌سازي و نقش‌آفريني انسان و گروه‌‌هاي انساني شناور است. داده‌‌هاي مقاله حاضر كه ماهيتي بنيادي دارد، به‌روش كتابخانه‌‌اي گردآوري شده است. نتيجه پژوهش گوياي اين است كه دست‌كم از دهه 1970م به‌بعد با جهاني‌شدن فناوري و مردم‌‌سالاري، ابعاد ذهني و محتوايي كنشگري انسان به‌گونه‌اي مشاهده‌ناپذير، اما فضاساز اهميت بيشتري يافته‌‌اند كه در آينده هم ابعاد بيشتري از قلمرو را بازنمايي خواهند كرد.

Territory and territoriality are the philosophical foundation of politicalgeography. Territory as the spatial objective arising from the ownershipʹs natural right and desire to survive has directed the humanʹs territoriality behavior such that interpretation of humanʹs action and behavior has been largely a function of his territoriality character. Many of the concepts and themes of political geography Are defined and operationalized consciously or unconsciously in connection with such features. Expansion of territory is not necessarily sequent of the political boundaries; rather it varies according to the scope of awareness, activism, decision-making and the role of humans and human groups. The data Collection was done by Library method. Theresearch results indicated that at least from 1970 onwards, with the globalization of technology and democracy, the mental and content aspects of human activism have gotten more importance in invisible dimensions but space making will represent more aspects of territory in the future.