مقايسه اثر 12 هفته تمرين ورزشي هوازي و مقاومتي بر سطوح سرمي رزيستين و شاخص‌هاي گليسمي در زنان يايسه چاق مبتلا به ديابت نوع 2؛ (مقايسه دو نوع پروتكل ورزشي)

Comparison of 12 Weeks Aerobic with Resistance Exercise Training on Serum Levels of Resistin and Glycemic Indices in Obese Postmenopausal Women with Type 2 Diabetes (Comparison of Two Exercise Protoco

زمينه و هدف: رزيستين به عنوان يك آديپوكين در ارتباط با چاقي و مقاومت انسوليني است، اما اثر تمرينات مختلف ورزشي بر سطوح اين هورمون نامشخص است. هدف تحقيق حاضر، مقايسه اثر دو نوع تمرين ورزشي هوازي و مقاومتي بر تغييرات رزيستين در زنان يايسه چاق مبتلا به ديابت نوع 2 بود. روش بررسي: در يك پژوهش نيمه تجربي، 40 نفر از بين زنان مبتلا به ديابت نوع 2، به صورت در دسترس و با روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به طور تصادفي در 2 گروه تجربي تمرين هوازي (14 نفر)، تمرين مقاومتي (13 نفر) و1 گروه كنترل (13 نفر) قرار گرفتند. گروه هوازي (12 هفته تمرين هوازي را 3 جلسه در هفته، هرجلسه 50 -20 دقيقه، با شدت 70-50 % حدكثر ضربان قلب)، گروه مقاومتي (تمرين مقاومتي را 3 جلسه در هفته و در 3 مرحله‌ي10 تكراري، با شدت 60-40 % يك تكرار بيشينه ) انجام دادند. گروه كنترل طي اين 12 هفته بدون تمرين بودند. نمونه‌هاي خوني جهت بررسي سطوح رزيستين، انسولين، هموگلوبين‌گليكوزيله وگلوكز جمع آوري شدند. براي محاسبه شاخص مقاومت انسوليني از معادله HOMA-IR استفاده شد. يافته‌ها: رزيستين در دو گروه تمرين ورزشي افزايش يافت (0/05 > p)، متغيرهاي آنتروپومتريك (تن سنجي) تنها درگروه هوازي، مقاومت انسوليني تنها در گروه مقاومتي ومقاديرگلوكز، هموگلوبين گليكوزيله در هر دو گروه تمريني كاهش يافتند)0/05 > p .( نتيجه گيري: به نظر مي رسد، در طي 12 هفته، هر دو نوع تمرين ورزشي هوازي و مقاومتي از طريق مكانيزم‌هاي متفاوت داراي اثرات مفيدي در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 مي باشند.

Background and Objective: Resistin, as an adipokine is associated with obesity and insulin resistance, but the effects of different exercise trainings on the levels of this hormone is unknown. The aim of the present study was to compare the effects of aerobic with resistance exercise training on change in serum resistin level in obese postmenopausal women with type 2 diabetes. Subjects and Methods: In a quasi-experimental study 40 women with type 2 diabetes were selected as available and by purposive sampling and were randomly assigned into 3 groups of aerobic training (n = 14), resistance training (n = 13) and control (n = 13) groups. Aerobic group accomplished (12 weeks of aerobic training, 3 times a week, for 20-50 minutes at 50-70% of maximum heart rate), the resistance group received (resistance training 3 times a week in 3 sets of 10 repetitions with 40-60% of a repetition maximum). The control group was sedentary during the same period. Blood samples were collected for measurement of the levels of resistin, insulin, HbA1c and glucose. Insulin resistance was calculated with HOMA-IR equation. Results: Resistin serum level was increased in both exercise training groups (P < 0.05), anthropometric measurements decreased in aerobic group only (P < 0.05), while insulin resistance was decreased in resistance group (P < 0.05). Glycated hemoglobin and glucose decreased in both training groups (P ?0.05). Conclusion: It seems that during 12 weeks, both types of aerobic and resistance exercise training have beneficial effects, through different mechanisms, in patients with type 2 diabetes