توسعه كوثري در چهارچوب اخلاق الاهي از ديدگاه آيت الله جوادي آملي

Abundance-Producing Kawthari Development" in the Framework of Divine Morality in Ayatollah Jawadi Amuliʹʹs View

«توسعه? اقتصادي» يكي از جنبه هاي توسعه به مفهوم وسيع آن است كه در دوره? جديد، به ويژه پس از جنگ جهاني دوم، عالي‌ترين هدف و آرمان اجتماعي بسياري از كشورهاي جهان بوده است. توسعه? اقتصادي از كشورهاي غربي آغاز گرديد و بر مباني اعتقادي، انسان‌شناختي و اخلاقي خاصي استوار است، از اين رو، براي بسياري از انديشمندان مسلمان، اين سوال مطرح گرديد كه آيا اصولاً توسعه? اقتصادي امري ممدوح است؟ اگر چنين باشد، آيا چنين چيزي با عقايد و اخلاق اسلامي، سازگاري دارد؟ هدف اين مقاله، بررسي اين مساله از ديدگاه حكيم متاله آيت الله جوادي آملي است. يافته‌هاي مقاله، نشان مي‌دهد كه از ديدگاه ايشان، دو نوع توسعه? اقتصادي وجود دارد كه يكي ممدوح است (توسعه? كوثري) و ديگري، مذموم (توسعه? تكاثري). توسعه? كوثري توسعه‌اي است كه در درون خود، متضمن رشد مستمر توليد، پيشرفت فني، شكوفايي علمي و فراواني امكانات رفاهي است؛ اما در عين حال، بر اخلاق و ارزش‌هاي الاهي نيز مبتني است. از اين رو، نه تنها امري مجاز، كه واجب است. ايشان برخي مختصات نظري چنين توسعهاي را در حوزه‌هاي مختلف، از جمله در توليد، توزيع و مصرف، بيان نموده‌، معتقدند با تلاش علمي بيش‌تر در گزاره‌هاي ارزشي و دانشي اسلام، مي‌توان الگوي كاملي از چنين توسعه‌اي را طراحي و اجرا كرد.

One dimension of development in its broad sense is "economic development" which has been the highest social objective and ideal of most countries around the world in modern age, especially after World War II. Economic development started in western countries and is based on certain ideological, anthropological and moral principles. Therefore, many Muslim thinkers faced with question whether economic development is essentially praiseworthy? If so, is it compatible with Islamic beliefs and ethics? The present paper seeks to study the issue in theosophy philosopher Ayatollah Jawadi Amuliʹs view. The research findings indicate that there are two kinds of economic development in his view. One is praiseworthy (abundance-producing development) and the other is reprehensible (worldly wealth-producing development). Abundance-producing development includes in itself the constant growth of production, technological progress, scientific prosperity and abundance of welfare facilities, while it is based on divine moralities and values, as well. Thus, it is not only permitted but also obligatory. He has specified some theoretical parameters of such development in different fields such as production, distribution and consumption and believes that a complete model of such development can be designed and implemented by more scientific endeavors in value and knowledge propositions of Islam.