بررسي كارآيي رويكردهاي كمينگي و بهينگي در تبيين مطابقه فعل و فاعل در زبان فارسي

The Study of Efficiency of the Minimalism and Optimality Approaches in Explaining Subject-Verb Agreements in Persian Language

در مقاله حاضر به بررسي دستگاه مطابقه فعل لازم و فاعل در زبان فارسي مي پردازيم. داده هاي اين پژوهش را از برخي مقالات و منابع مكتوب و متون زبان گفتاري گردآوري كرده‌ايم. چارچوب اين پژوهش دو نظريه بهينگي و كمينگي است كه هر دو در چارچوب مكتب زايشي مطرح شده اند. در اين تحقيق درصدديم موارد استثناي مطابقه در دستور سنتي زبان فارسي را بر‌اساس رويكرد كمينگي كه نحو‌محور است و نظريه بهينگي كه محدوديت‌بنياد است نشان دهيم. دليل انتخاب اين دو نظريه اين است كه مشخص كنيم كدام‌يك موارد استثناي مطابقه را بهتر بيان مي كنند. مطابقه در دستور كمينگي، رابطه بين جستجوگر و هدف بر پايه ارزش گذاري مشخصه ها است. مشخصه ها به دو گونه ذاتي و بافتي هستند و مشخصه هاي بافتي در بافت هاي مختلف، ارزش متفاوت دارند. در نظريه بهينگي تعامل محدوديت ها بر انتخاب گزينه بهينه مطابقه تاثير مي گذارد. همه موارد استثناي مطابقه در نظريه كمينگي بر‌اساس رابطه بين جستجوگر و هدف بيان مي شوند؛ در كاربرد محترمانه، با حضور مشخصه [+HON] شمار جمع محسوب مي شود و در فعل هاي بي نهاد، جستجوگر (هسته زمان) با ضمير بي‌آواي PRO (هدف) مطابقه مي كند. در نظريه بهينگي، گزينه بهينه مطابقه با پيروي از سلسله‌‌مراتب نشانداري جانداري تعيين مي شود. با بررسي داده-هاي تحقيق به اين نتيجه رسيديم كه نظريه كمينگي در تبيين موارد مطابقه فعل با فاعل كارآمدتر از نظريه بهينگي است و مي‌تواند مطابقه افعال بي نهاد را نيز تبيين كند.

The present research deals with the investigation of subject-intransitive verb agreement in the Persian language. The corpus of this research has been extracted from articles as well as spoken and written utterances. The data are analyzed based on Minimality and Optimality approaches each of which has been explained under generative framework. The research intends to show the exception cases of agreement in the traditional Persian grammar based on Chomskyʹs recent Minimalist approach which is syntactic-based and the optimal theory which is constraint-based. The reason behind selecting these two approaches is to determine as which one of them explains the exceptional agreements better. In the minimality, subject-verb agreement involves a relationship between probe and goal in order to determine the unvalued features. But in the optimality, the interaction of constraints influences the choice of optimal agreements. The findings demonstrate that all the exception cases of agreements are explained based on the minimal approach; in honorific or polite application, the presence of the feature [+HON] causes plural agreement on verb. In the subject-less verbs, the probe agrees with null PRO. Moreover, in optimality, the optimal choice is determined following the Extended Animacy Hierarchy. The results show that the minimal approach is much more efficient than the optimality theory in explaining the subject-verb agreements