بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي ـ رفتاري در كاهش پرخاشگري مبتلايان به ضربه سر

A survey of the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on aggression reduction in brain injured

هدف: از انجام پژوهش حاضر بررسي اثربخشي گروه درماني شناختي- رفتاري (CBT) در كاهش پرخاشگري افراد مبتلا به ضربه سر بود. روش: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي به صورت پيشآزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. نمونه اين پژوهش شامل 16 نفر از مبتلايان به ضربه سر شهرستان مشهد را تشكيل دادند كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده و داوطلبانه در پژوهش شركت كردند. شركت كنندگان به شيوه تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. گروه اول درمان شناختي-رفتاري را دريافت كردند و گروه دوم هيچگونه رواندرماني دريافت نكردند. هر دو گروه در سه مرحله زماني پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري يك ماهه مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار سنجش در اين پژوهش عبارت بود از مقياس پرسشنامه پرخاشگري باس و پري ( BPAQ). داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش آماري تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه گروه آزمايش كه درمان شناختي-رفتاري را دريافت كردند در مقايسه با گروه كنترل كه هيچگونه رواندرماني دريافت نكردند از نظر ميزان كاهش پرخاشگري تفاوت معني داري داشتند. اين يافته‌ها از لحاظ نظري و اهميت آنها در مداخلات باليني به بحث گذاشته شده‌اند. نتيجه‌گيري: از نتايج پژوهش حاضر مي توان در جهت ارزيابي و تشخيص معتبر و دقيق تر اثرات ضربه سر در مراكز پزشكي قانوني استفاده كرد و همچنين خدمات (CBT) را به اين گروه از جمعيت باليني به عنوان يك درمان غير دارويي (NMT) موثر، كارآمد و مقرون به صرفه ارايه داد.

Objective: The goal of present study was to investigate the effectiveness of cognitive-behavioral group therapy on aggression reduction in brain injured people. Method: The plan of study was quasi experimental through pretest, posttest and follow up with control group. The sample of this study consists of 16 brain injured patients and selected by Convenience sampling method and voluntarily participates in this study. Participants randomly divided into two groups. The first groups receive cognitive behavioral therapy and the second group hasn’t any therapy. Two groups in three pretest, posttest and follow up time level were measured. Applied measure in this study consisted of Buss-Perry Aggression Questionnaire and collected data were analyzed through Spss software by repeated measure analysis of variance. Results: The results showed that experimental group that receive CBT showed insignificant differences in aggression reduction in compare with control group that don’t receive any therapy. Conclusion: There is discussion about the results in theoretical approach and its importance in clinical intervention. On the whole, we could apply the results of present study in valid and accurate assessment and diagnosis of the brain injury effects in legal medical centers and furthermore offer CBT services for this clinical population as non-medical treatment, efficient and inexpensive therapy.