معرفي كتاب: مجموعه دستورالعملهاي بهداشت، درمان و مديريت درحوادث غيرمترقبه

سوانح طبيعي همچنان به ايجاد خسارات و تلفات غم‌انگيز انساني، اقتصادي و اجتماعي و آسيب به محيط‌زيست ادامه مي‌دهند. درست است كه بشر ياد گرفته تا حدودي با اين مشكلات كنار آيد، ولي تاكنون قادر به حذف و يا حتي كنترل آنها هم نبوده است. بنابراين، با وجودي كه شايد توانسته‌ باشيم اثرات آن سوانح را به طرق گوناگون تعديل كنيم، ولي همچنان به فشار غيرقابل تحمل خود بر ساكنين زمين، كه از نظر ادامه بقا بدون آنها نيز با مشكل روبه‌رو هستند، ادامه مي‌دهد. از سوي ديگر، شدت برخي از تهديدات قديمي افزايش يافته است. به عنوان مثال، در دهه 1920 احتمال يك فاجعه و سانحه هوايي از اهميت ناچيزي برخوردار بود، تعداد هواپيماهاي موجود در آسمان كم بود و تصادف دو هواپيما در آسمان، حداكثر تعداد انگشت‌شماري را از زندگي ساقط مي‌كرد. ولي اكنون و در قرن حاضر، خطر سانحه هوايي بسيار افزايش يافته است. روزبه‌روز هواپيماهاي بيشتري در آسمان پرترافيك خطوط هوايي جهان، خصوصاً در اطراف پايتختهاي كشورها، به پرواز درمي‌آيد. اكنون تصادف دو هواپيما مي‌تواند فاجعه بزرگي به‌بار آورد. در مورد برخي از خطرات قديمي، خود بشر موجب افزايش احتمال خطر است. افزايش روزافزون جمعيت، مردم را وادار كرده است كه در مناطق خطرآفرين، كه قبلاً قابل سكونت به‌حساب نمي‌آمد، زندگي كنند. به عنوان مثال، زندگي و خانه‌سازي در مناطق سيل‌گير و در كنار رودخانه‌هاي بزرگ و همچنين در جزاير كم‌ارتفاع، كه در معرض خطر بالا آمدن آب دريا قرار دارند، مجاز شده است. اثرات و پيامدها گاه ناگوارند. فرورفتن زمين در زير آب دريا مي‌تواند باعث شور شدن زمينهاي زير كشت، و در نتيجه كمبود موادغذايي شود و ساكنين منطقه را براي ادامه زندگي دچار بحران و حتي قحطي كند و حتي ممكن است مشكلاتي از قبيل مهاجرت و آوارگي ايجاد كند. علاوه بر سوانح طبيعي، عوامل ديگري كه بر دنياي امروز تحميل شده ، تهديدهاي جديدي است كه به خصوص بعد از جنگ جهاني دوم به وجود آمده‌اند. ناآراميها و خشونتهاي اجتماعي روزافزون اثرات ناگوار عميقي در بسياري از كشورها و جوامع برجا گذاشته است. هواپيماربايي، تروريسم، ناآراميهاي مردمي و جنگها و درگيريها با استفاده از سلاحهاي متعارف، متداول شده است. اين مسايل گاه فشارهاي غيرقابل تحمّلي را بر دولتها و جوامعي تحميل مي‌كند كه بدون آن فشارها هم، به دليل شرايط اقتصادي و اجتماعي ضعيف در وضعيت ناهنجاري بودند. اين امر به نوبه خود فشارهاي زيادتري بر منابع كمك‌رساني بين‌المللي وارد، در نتيجه، توانايي و تلاش آنها را در مواجهه با سوانح جهاني تضعيف كرده است.