اثربخشي خودآموزي كلامي بر بهبود سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان با ناتواني‌هاي يادگيري

The effectiveness of verbal self instruction on social adjustment in students with learning disabilities

هدف پژوهش حاضر مطالعه‌ي اثربخشي خودآموزي كلامي بر بهبود سازگاري اجتماعي بود. روش پژوهش حاضر آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه‌كنترل مي‌باشد. جامعه‌ي پژوهش شامل كليه‌ي دانش‌آموزان دختر با ناتواني يادگيري پايه‌ي چهارم و پنجم ابتدايي در مركز ويژه ناتواني‌هاي يادگيري شهر قزوين در سال تحصيلي 91-90 مي‌باشد. 20 دانش‌آموز به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه‌ي سازگاري اجتماعي بود. نتايج آزمون تحليل كوواريانس پس از تعديل اثر پيش آزمون نشان داد كه خودآموزي كلامي بر سازگاري اجتماعي دانش‌آموزان با ناتواني‌هاي يادگيري تاثير مثبت دارد. يافته‌هاي اين پژوهش را مي‌توان در كارهاي آموزشي و مشاوره به كار برد.

The purpose of the present study was to determine the effectiveness of verbal self instruction on social adjustment. This is experimental study with a pretest/post-test experimental and control groups. The sample consisted of 20 students with learning disabilities in Qazvin, and randomly assigned into experimental and control groups. The tool of the research was social adjustment questionnaire. The analysis of covariance showed that the application of verbal self instruction had significant effect on social adjustment in student with learning disabilities. This finding can be helpful in instructional and counseling program