سنجش استرس در بيماران سرطاني: روايي عاملي مقياس استرس ادراك شده در ايران

Assessing Stress in Cancer Patients: Factorial Validity of the Perceived Stress Scale in Iran

مقدمه: مقياس استرس ادراك شده يكي از محدود ابزارهايي است كه سطح كلي استرس ادراك شده را اندازه گيري مي كند و در طيف وسيعي از موقعيت هاي پژوهشي و باليني استفاده شده است. مطالعه حاضر با هدف تحليل روان سنجِي نسخه فارسي مقياس استرس ادراك شده در گروهي از بيماران مبتلا به سرطان انجام شد. روش: جهت تعيين روايي عاملي نسخه فارسي مقياس استرس ادراك شده از روش هاي آماري تحليل عاملي اكتشافي و تحليل عاملي تاييدي و به منظور بررسي همساني دروني نسخه فارسي مقياس استرس ادراك شده از ضرايب آلفاي كرونباخ استفاده شد. در اين مطالعه 155 بيمار سرطاني (119 زن و 36 مرد) به نسخه فارسي مقياس استرس ادراك شده پاسخ دادند. يافته ها: نتايج تحليل مولفه‌هاي اصلي با استفاده از چرخش وريمكس نشان داد كه نسخه فارسي مقياس استرس ادراك شده از دو عامل خودكارآمدي ادراك شده و درماندگي ادراك شده تشكيل شده است. شاخص هاي برازش تحليل عاملي تاييدي بر پايه نرم افزار AMOS، وجود عوامل دو گانه را تاييد كرد. مقادير ضرايب همساني دروني براي عوامل خودكارآمدي ادراك شده، درماندگي ادراك شده و نمره كلي استرس ادراك شده به ترتيب برابر با 80/0، 60/0 و 76/0 به دست آمد. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مقياس استرس ادراك شده براي اندازه گيري استرس روان شناختي ادراك شده در گروه نمونه بيماران سرطاني فارسي زبان، از لحاظ روان سنجي ابزار دقيقي است.

Introduction: The Perceived Stress Scale (PSS) is one of the few instruments to measure a global level of perceived stress, and has been widely used in a range of clinical and research settings. The main purpose of the present study was to investigate psychometric properties of the Perceived Stress Scale (PSS) among cancer patients. Methods: The exploratory and confirmatory factor analysis methods and internal consistency coefficients were used to compute the PSSʹs factorial validity and reliability, respectively. This study 155 cancer patients (119 female, 36 male) completed the Perceived Stress Scale (PSS). Results: The results of principal component analysis (PC) with varimax rotation replicated 2-factor structure of perceived self-efficacy and perceived helplessness for cancer patients. Goodness-of-fit indices of confirmatory factor analysis confirmed the 2 extracted factors. Internal consistency coefficients for perceived self-efficacy, perceived helplessness and total perceived stress were 0/80, 0/60 and 0/76, respectively. Conclusion: In sum, The PSS appears to be a psychometrically sound instrument for measuring psychological perceived stress for Iranian cancer patients