اقتراحي بر سياستگذاري ملي مطبوعات در دهه چهارم انقلاب اسلامي

A Discussion on National Press Policy Making in the Fourth Decade of the Islamic Revolution

نامگذاري دهه چهارم انقلاب اسلامي از جانب رهبري آن، يك جهش برنامه‌اي در نظام برنامه‌ريزي كشور مي‌باشد. معمولاً برنامه‌هاي توسعه بر مبناي گفتمان‌هاي آن بازه زماني، طراحي و اجرا مي‌شود. گفتمان دهه اول انقلاب اسلامي كه حاوي مفاهيم ارزشي جوشيده از جريان انقلاب اسلامي است، اقتضاي مديريت ارزشي را داشت كه بستر تحقق آن را در دفاع مقدس شاهد بوده‌ايم. گفتمان دهه دوم انقلاب اسلامي، گفتمان سازندگي بود كه تمام هدف خود را بر توسعه، آن هم از نوع اقتصادي خلاصه مي‌كرد. اوج گفتمان دهه دوم در برنامه سوم توسعه متبلور بود. گفتمان دهه سوم انقلاب اسلامي، گفتمان آزادي بود كه تمام هدف خود را در توسعه سياسي خلاصه مي‌كرد. اوج گفتمان دهه سوم در برنامه چهارم توسعه ظهور و بروز داشت. انتظار مي‌رود در دهه چهارم انقلاب اسلامي، گفتمان پيشرفت و عدالت به‌عنوان گفتمان مسلط حاكم بر جامعه و جهت‌گيري اصلي برنامه پنجم و ششم توسعه تلقي شود و در اين برنامه‌ها به سمت بسط گفتماني و تحقق عيني اين ايده باشيم. در اين مقاله برآنيم كه با توصيف شرايط حاكم بر حوزه فرهنگي و علي‌الخصوص مطبوعات كشور در آستانه دهه چهارم، به راهبردهاي متناسب با اين حوزه جهت پيشرفت مبتني بر عدالت دست‌يابيم. در سلسله مراتب سياستگذاري راهبردي برنامه پيشرفت و عدالت، جايگاه الزامات راهبردي در تناظر با مسيله‌هاي اصلي حوزه‌هاي مختلف نظام و در سطح پايين‌تر سياست‌هاي كلي و فراتر از اقدامات عملياتي جاي مي‌گيرد. الزامات راهبردي درواقع به برنامه‌ريزان پيشرفت و عدالت، افق‌ها و چارچوب‌هاي اصلي مسايل حوزه مربوطه را نشان مي‌دهد. روش تدوين الزامات راهبردي براساس مسايل و چالش‌هاي اصلي در حوزه فرهنگ و مطبوعات كشور است كه به صورت گزاره‌هاي سياستي ارايه خواهد شد. روش پژوهش در اين مقاله براساس مطالعه اسناد بالادستي و كتابخانه‌اي بوده و همچنين در نهايت با ارجاع الزامات راهبردي هر حوزه به خبرگان مورد تاييد يا رد قرارخواهدگرفت

Naming the fourth decade of the Islamic Revolution by its leadership is a planning jump in the state planning system. Typically, development plans are designed and implemented based on the discourse of that period. The discourse of the first decade of the Islamic Revolution, which contains valuable concepts rooted from the Islamic revolution, required value management that we witnessed its substantiated context in the holy defense. The discourse of the second decade of the Islamic Revolution was constructive discourse that summed up all its aims on the development of the economy. The peak of the second decade’s discourse was manifested in the third development plan. The discourse of the third decade of the Islamic revolution was the discourse of freedom that summarized all its aims in political development. The peak of the discourse of the third decade was manifested in the fourth development plan. In the fourth decade of the Islamic Revolution, it is expected that the discourse of progress and justice would be dominant discourse of the society and the main orientation of the fifth and sixth development plans; and look for the discourse expansion and objective realization of this idea. In this paper we attempt to describe the circumstances ruling on the cultural field, particularly on the press, in the verge of the fourth decade, and find appropriate guidelines for this realm in order to achieve progress based on justice. In the hierarchy of strategic policy making for progress and justice development program, the position of strategic requirements are placed in correspondence with the main requirements of different areas of the system, and at a lower level of the general policies and upper than operating procedures. In fact, the strategic requirements show the main vision and framework of the relevant realm for planners of progress and justice. The method of compiling strategic requirements is based on major issues and challenges in the field of culture and press that will be provided in the form of political predicates. In this study methodology is based on an upstream and documentary research and also, finally, referring the strategic requirements of each field to the experts to be approved or rejected.