بررسي آزمايشگاهي ناپايداري شيب هاي ماسه اي غير متراكم در اثر بالا آمدن سطح آب

Experiments on the Instability of Loose Sandy Slopes Due to Rise in Water Level

افزايش فشار آب حفره اي در خاكريزها باعث كاهش تنش هاي متوسط موثر مي شود. اين در حالي است كه تنش هاي عمودي ناشي از وزن خاك لايه هاي بالايي ممكن است ثابت بماند و يا افزايش يابد. تحت اينگونه بارگذاري، ماسه هاي شل و خيلي شل معمولا كاهش حجم زيادي دارند و در شرايط اشباع، اين كاهش حجم منجر به افزايش فشار آب حفره اي و سپس گسيختگي توده خاك تحت شرايط زهكشي ضعيف مي شود. در اين مقاله، ناپايداري شيب هاي ماسه اي غير متراكم در اثر بالا آمدن سطح آب و افزايش فشار حفره اي، با استفاده از يك مدل آزمايشگاهي بررسي شده است. نتايج آزمايشها نشان داد كه در حاليكه دانسيته اوليه، عامل اصلي كنترل كننده گسيختگي است، عوامل ديگري نيز مانند نحوه ورود آب به خاكريز و توزيع فشار آب حفره اي بر نحوه گسيختگي موثرند.

In a soil mass, a rise in pore water pressure leads to a decrease in the mean effective normal stresses, while the vertical loads due to surcharge may experience small changes. Under such loading, very loose and loose sands may initially experience small volumetric expansion, and then start to contract significantly as failure is approached. These large contractions can lead to the increase in pore water pressure and, consequently, failure of the soil mass under poor drainage conditions. In this paper, an experimental model is used to examine slope instability resulting from rise in water level. It was noticed that the main factor controlling the mode of failure was initial density, but other factors such as method of increase in pore pressure, distribution of pore pressure, and geometry of the test tank also influenced failures.