مخاطب شناسي اصلي مهم در فعاليت فصلنامه

فصلنامه:مجله علمي ـ پژوهشي بسيج پانزده شماره منتشر شده است كه پس از حدود 5 سال چاپ آن متوقف شده است‌. به عبارت ديگر از ابتداي سال 1377 تا به حال چاپ نشده است‌. در اين سال به دليل كاهش انگيزه نويسنده‌ها، نامانوس بودن و ناآشنا بودن مخاطبان و نامشخص بودن پيامگيران آرام آرام نشريه افول پيدا كرد و متوقف شد‌. در يك ارزيابي كلي نسبت به اين نشريه بايد اظهار داشت كه مجموعه‌اي از مقاله‌ها وجود داشت كه هيچ‌گونه جهت‌گيري خاصي نداشتند و همچون يك جُنگ است كه هر موضوعي در آن پيدا مي‌شد‌، مقاله‌اي از بهداشت يا جامعه‌شناسي و مسايلي ديگر‌؛و هيچ مخاطب خاصي را مقصود قرار نداده است‌،شايد يك دليل ناموفق بودن آن همين موضوع باشد از سوي ديگر شايد دلايلي ديگر مانند مشكلات سازماني و يا تشكيلاتي دليل ناموفق بودن آن بوده است‌. در وضعيت جديد به نظر رسيد كه اگر سازمان تحقيقات بخواهد يك پروژه مطلوب داشته باشد و اين پروژه مطلوب با همكاري نشريه صورت بگيرد مي‌توان نتايج را از طريق همين نشريه منتشر و در اختيار فرماندهان پايگاهها و نواحي و ستادها قرار بدهيم در صدديم تا از طريق نشريه به همه كساني كه در تحقق ارتش بيست ميليوني فعاليت مي‌كنند‌، در مراحل مختلفي مانند جذب و آموزش و به كار‌گيري كمك كنيم و حاصل پژوهش را به ايشان ارايه دهيم‌. درصدديم تا علت حضور مجدد خودمان را به مخاطب بيان كنيم و بگوييم كه اگر چهار يا پنج سال در اين عرصه حاضر نبوديم دليل آن چيست و امروز كه آمديم چه محصولي را براي مخاطب به ارمغان آورده‌ايم‌. به نظرمان رسيد تا طي نشستي با مسولان و سياست‌گذاران اصلي بسيج در خصوص اهداف و انتظارات به گفتگو بنشينيم و نتايج را در قالب ميز گرد به همه مخاطبان ارايه دهيم‌. فرصت را غنيمت شمرديم تا با جنابعالي نيز پيرامون همين مسايل به گفتگو بنشينيم تا ما را راهنمايي كرده‌، انتظارات چنين فعاليتي را از منظر جنابعالي دريابيم‌.در ابتدا چنانچه مطلبي بعنوان مقدمه داريد،بفرماييد: