ده سال پس از اسلو: استراتژي «جنگ مردمي» فلسطيني‌ها و واكنش نامناسب اسراييل

TEN YEARS SINCE OSLO: THE PLO,S "PEOPLE WAR" STRATEGY AND ISREAL’S INADEQATE RESPONSE

در سيزدهم سپتامبر 1993، موافقت‌نامه صلحي به نام «پيمان اسلو» بين سران فلسطين و رژيم غاصب صهيونيستي امضا شد. اما بعد از گذشت ده سال از اين فرايند، نه تنها صلحي بين دو طرف متخاصم واقع نشد، بلكه موجب بروز جنگ مردمي با شيوه‌ها و تاكتيكهاي منحصر به فرد خود گرديد. وسايل و شيوه‌هاي جنگ مردمي احتمالا بهترين مورد جنگ نامتقارن به شمار مي‌رود كه يك جنبش مردمي را قادر به مبارزه با دشمن كاملاً برتر از نظر نظامي مي‌سازد. تا يك دهه قبل تصور مي شد كه فرايند صلح باعث بهبود رابطه متقابل اقتصادي ـ كه پايه صلح و شكوفايي آينده است ـ مي‌شود. اما به اعتقاد نويسنده در حال حاضر، شرايط حاكم بر سرزمين اشغالي، تاثير بدي بر اقتصاد رژيم اشغالگر گذاشته و تنش‌هاي اجتماعي را افزايش داده است. تعطيلي بسياري از كارخانجات، كاهش صنعت توريسم و لغو پروژه‌هاي مشترك سرمايه‌گذاري، نمونه‌هايي از اين تاثير است. اين مقاله كه به وسيله يك اسراييلي به نگارش در آمده به بررسي يك دهه مبارزه و درگيري مردم فلسطين و رژيم اشغالگر قدس مي‌پردازد كه الگوپذيري از مبارزات مردمي كشورهايي چون: ويتنام، الجزاير، كوبا و چين را مد نظر قرار داده است. روشن است كه استراتژي مبارزاتي فلسطيني‌ها طي چند سال اخير متاثر از استراتژي موفق حزب‌الله در جنوب لبنان بود كه نتيجه آن شكست و عقب‌نشيني نيروهاي اشغالگر صهيونيستي از سرزمينهاي اشغالي جنوب لبنان بوده ولي نويسنده مقاله بدون هيچ اشاره‌اي به اين الگو و مدل موفق و تاثير آن بر استراتژي مبارزان فلسطيني‌ها موضوع را از زاويه ديگري مورد بررسي قرار داده است.

On Sep. 13, 1993 a peace agreement under the name of Oslo Treaty was signed between the heads of the Zionist regime and Palestine. After 10 yeaes not only was there no peace between the two adversaries, but it caused people war with its special methods and techniques. Probably the tools and techniques of people war is the best case for asymmetric warfare that enables a public movement to struggle against a well – equipped superior enemy. Last decade it was supposed that the peace process enhances the mutual economic relation which is a base for peace and future prosperity. However for the time being, the conditions imposed on the occupied land, have caused a bad economic effect on the occupant regime and have increased the social tension. The shut down of many factories, the obvious decrease in tourist industry, and cancellation of many common investment projects are some cases of these kind. This article describes and studies a decade of conflict and struggle between Palestinians and Qods occupant regime. Besides, it describes how they consider modeling from people struggle and guerrilla wars of such countries as Vietnam, Algeria, Cuba, and China. It is clear Palestinian’s combating in the recent years has originated from Hezb - o - Allah’s successful strategy in southern Lebanon which has resulted in the failure and drawing - back of Zionist occupant forces from the occupied lands in the south of Lebanon. However the writer of this article, without pointing out to this successful model and its effect upon Palestinian’s combating strategy, has investigated this issue from another viewpoint.